İki asırdır bu önemli konu hep gündemde temel meselemiz olarak eğitimcileri meşgul etmektedir. Aslında bu sadece bizim değil, bütün insanlığın meselesidir.  Çağlar aşan bir boyutu var. 

Dersleri yoğurup, topluma faydalı insan yapan toplumu aynı değerler etrafında millet yapma bilincini kazandırmanın vasıtasıdır. Onun için Millî Eğitim denilmektedir. Aslında eğitimin ontolojik yani evrensel bir boyutu da vardır. Fıtrî bu çerçeve, bütün insanî değerleri kapsar. Bölgeden bölgeye, kıt’adan kıt’aya, devletten devlete farklılıklar arz ettiği için millî bir hüviyet kazanır. Bu da millî harsımız, tarih bilincimiz, dinî ve ahlâkî yapımızı ilgilendiren bir durumdur.  Milletin en büyük meselesi olan Millî eğitim meselesini halletmeden; ne kalkınma, ne ekonomi ve ne de insan hakları olur. Her şeyin başı olan insan odaklı bir anlayışı benimsemeden, kaliteli, ahlâklı, karakterli kişilik ve kimlik sahibi bir insan yetiştirmeden hiçbir şeyi halletmek mümkün değil.

Eğitim hayatî bir önem arz eder. Hayatı anlamlı kılmanın, güzelleştirmenin mayası, eğitim ile atılır. Bu anlayış ile yeni özlediğimiz bir ideal nesil yetiştirebiliriz.

Bir ara denemediğimiz model kalmadı. Ama arayışımız devam ediyor. Kendi bedenimize göre bir elbise dikemedik. Cumhuriyetin kuruluş yıllarında dikilen elbise bize ya dar geldi, ya da bol. Ama  prova yaparken elbise yerine, vücuttan kesip biçtik. İdeolojik saplantı Türkiye’ye çok pahalıya mal oldu. Bir şahsın fikirleri, millî bir proje olarak lanse edildi. Bununla ilgili kanun, Anayasada koruma gördü. Kemalizm ideolojisi kafalara zorla çakılmak istendi. Bu gün Millî Eğitimdeki savrulmamızın en büyük sebebi bu jakoben anlayıştır. 

Beşikten mezara kadar ilmi tavsiye eden Muallimul Ekber olan Peygamber Efendimiz (asm), “Ben Muallim olarak gönderildim” diyerek bu noktada ufuk açıcı hedef gösteriyor. Hayatın bütün safhalarının çocukluk, gençlik ve yaşlılığın bir eğitim alanı olduğunu bizlere ders vermiştir. Ferd, aile, toplum, millet ve ümmet bilinci aşılamıştır.

Eğitim ve öğretim faaliyetleri hür bir zeminde faaliyetleri hür bir zeminde merak uyandıracak bir biçimde, ilgi çekecek bir metoda her türlü baskıdan uzak bir şekilde müsbet disiplin kuralları içerisinde icra edilmelidir. Hürriyet ortamı eğer sağlam bir zeminde merakla sağlam bir motivasyon sağlanırsa, baskı ve cezaya gerek kalmaz. 

İnsanın önüne yeni ufuklar açar, gelişimini müsbet yönde etkiler, başarıyı sağlar. 

Mide için en faydalı ihtiyaç iştah olduğu gibi; kafa, kalp, zihin midelerini de doyurmak gerek. Bunun için en önemli iştah merak ve ilgidir. İlgi olmadan bilgi olmaz. Onun dozajı, metodu da önemlidir. Motivasyonu eğitim faaliyetinin en çarpıcı gücü olarak görmek lâzım. Yedikçe acıkan mideler, acıktıkça yiyen mideler, eğitimi canlı dinamik ve aktif hale getiremez.

Kişinin kişilik gelişiminde bir ilâç ve bir paratoner gibi önemli başarılar sağlar. İlim fayda sağlaması ve hazmedilmesi bu sürecin başarısına bağlıdır. Yoksa eğitim öğretim faaliyetleri insanı insan yapan değerleri kazandırmazsa, diploma avcılığına dönüşür. 

Hür kafaların yetişmesi için hürriyet ortamlarına ihtiyaç var. Sağlam kimlik ve kişilik profili ancak hür zeminlerde, ilgiyle bilgiyi nakşeden fıtrî eksende kazanılır.  

Arıyı etrafı çevrili bir bahçeye hapsedenler, ondan anzer balı bekleyemez. Eğitimimizin dayandığı temel esas fıtratın kendisidir. Hür ve reşid vicdanlar, ancak hürriyet zemininde gelişir.