İçinde binlerce ay barındıran, baki hakikatlere götüren bir okuldur. Bu ayda insanlara büyük fırsatlar verilmiş. İçinde bulunan  ibadetlerden olan oruç, teravih, sahur ile dinin yarısı olan sabır eğitimini öğretiyor. Diğer yarısı olan şükrü ise, getirdiği bereketle hayata geçirmemiz için teşvik ediyor. Ramazan, ibadet ayıdır, eğlence değil. 

Dinî değerleri siyaset malzemesi yapınca siyaseti din gibi algılama gafletine düştük. Dinî hayatın yoğun olarak yaşandığı bir zaman dilimi olan Ramazan’ı bir medeniyet telâkkisi olarak müşahade ediyoruz. Ramazan’ın İslâm şeairi, sosyal ve ekonomik yönü de var. Asıl önemli yönü iman ve ubudiyetle, tepeden tırnağa toplumu hazırlayan ve bir vahdet içinde ümmet bilincini aşılayan mektep gibidir. Bu yoğun eğitim terapisi toplumu besleyen, zedelenen sosyal dokuyu tamir eden bir şifa kliniği, bir uhuvvet atölyesidir. Âlimden cahile, zenginden fakire, kâmilden acize, ariften gafile uzanan bir köprüdür. Fertleri aynı inanç karelerinde birleştirerek ümmet bilincini aşılar. 

Ramazan mektebinde talim gören bir Müslüman, acz, fakr, naks ve kusurunu idrak edip, kulluk bilincini isar hasletiyle taçlandırır.  Paylaşmayı yardımlaşmayı esas alır, bencilliği menfaatperestliği unutur. Geçmişten günümüze Ramazanlar’da hep bu anlayış ve şuur yaşandı. Maalesef Ramazan’ı eğlenceye kurban etmek, dine en büyük ihanettir. Ramazan ibadet, zikir, fikir ile toplumu eğitiyor. Ebedî hayatı için fırsatlar kazandırıyor. Sevapların otuz bine çıktığı bir ayda Ramazan eğlenceleri namıyla programlar tertipleyen Belediyelerin, neye hizmet ettiklerini anlamakta zorlanıyoruz. İslâmı yaşamak lâzımken, “Bediüzzaman Hazretleri’nin dediği gibi “Garb ruhu ile İslâmî hayat yaşanmaz”

İslâmın kabul edeceği medeniyetin İslâma karşı olmaması gerektiğini söyleyen Bediüzzaman şöyle ifade etmiştir; “Avrupa medeniyetinin İslâm âleminin fıtrat ve tabiatına muhalif olduğunu ve ona ‘yapışılmaması’ gerektiğini, seyyiatı hasenatına üstün gelen Batı medeniyetinin “maslahat-ı beşer fetvasıyla menhus ve intibah-ı beşerle mahkûm-ı inkıraz” ve “manen vahşi bir medeniyet” olduğunu ortaya koymuş. (Sünûhat, s. 46) 

Özellikle teravih vaktinde bu programları hazırlayanlar, milleti cami yerine mübtezel yerlere celbetmekle büyük bir günah işleyerek, sosyal dokuyu zedeliyor. Artık bir muhasebe yaparak durumu gözden geçirelim. İslâm âlemi kuşatma altında. Din düşmanları bizi sanayi, ekonomik silâhları altında ezmek istiyorlar.  Bizler de maalesef gaflet ve cehaletimizle onlara yardım ediyoruz. Müslüman kardeşlerimiz katlediliyor, biz hâlâ zalimlerin mallarını tüketiyoruz. Ramazan sofralarında kolalar eksik olmuyor. Böyle dindarlık olmaz. Müslüman akıllı olur. 

Ama görünen o ki, dışarıda onlar, içerde bizler istenilenleri yapıyoruz. Dini siyasete alet edip, dine ihanet edenlere engel olmalıyız. Ramazan’ın hakkını lâyıkıyla vermeli, menfaatlerine alet edenlere fırsat vermemeliyiz. Ramazan mektebi’nde hakkıyla çalışarak, bayramda en güzel diplomaları almak duâsıyla..