Zira dünyevî saadetimiz meşrûtiyettedir ve istibdattan herkesten ziyade biz zarardîdeyiz.” (Divan-ı Harb-i Örfi) Hakikatini ifade eden Bediüzzaman, demokrasiye olan ihtiyacımızı vurgulamaktadır. “Adalet ve meşveretten ibaret olan meşrûtiyet” (Makalat) diyerek, meşrûtiyetin ancak adalet ve meşveretle bir anlam kazandığını ve hakikî ve doğru mânâsıyla adaleti barındırmayan bir sistemin, tam bir meşrûtiyeti, yani demokrasi olarak ifade edemiyeceğini bizlere öğretmektedir.
Herkesten ziyade bize zarar veren istibdat ise adaletsizlik ve meşveretsizlikten memnun olmakta bu vaziyetten beslenmekte bu hallerden kuvvet kazanmaktadır. Müslüman için adaletsizlik ve meşveretsizlik kabul edilemez, çünkü bu durum istibdat demektir. İstibdat ise İslâmiyet içerisinde barınamaz, çünkü istibdatın gıdası, adaletsizliktir. O da İslâmiyet içinde bulunmaz.
Demokrasinin adalet ve meşveretten ibaret olduğunu Risale-i Nur satırlarından ders alanlar, bu iki demokrasi kriteri ile kendi demokrasilerini ve dünya ülkelerindeki demokrasileri ölçerek rahatlıkla sizlere bir demokrasi endeksi çıkartabilirler.
İşaratü’l İ’caz eserinde Resul-ü Ekrem’in (asm) peygamberlik vazifesinin ilk anından itibaren “hürriyet-i kelâma serbesti” verdiğini hatırlatan Bediüzzaman, bu noktadan da Peygamberimizi (asm) örnek almamız gerektiğine işaret etmektedir. Çünkü herkes rahatça konuşabilmelidir ki hakikatlere ulaşmak için bir yol açılsın.
Adalet, meşveret ve hürriyet-i kelâma serbesti verilen bir ülke olmak duâsıyla.