Mektep hoca ve talebelerinin, bazı siyasilerin, Pakistanlı âlim misafirlerin de olduğu fakülte mescidinde verilen bu konferans, fakülte mescidinden kâinat mescidine hak ve hakikatin gür sesi olarak yayılıyor. Uzunca olan bu konferanstan bazı bölümlere değinmek istiyoruz.
Birincisi: “ …Resul-i Ekrem Aleyhissalâtü Vesselâm Efendimiz (asm), dünyanın en muazzam siyasî hadisesi olan Bedir Muharebesinde, Sahabe-i Kirama, nöbet nöbet cemaatle namaz kıldırmıştır. Yani, vâcib olmayan, husûsan muharebe zamanında terk edilebilen, 'cemaatle namaz kılmak' gibi bir hayrı, dünyanın en büyük siyasî vakıasına tercih etmiştir, üstün tutmuştur. Ufak bir sevabı, harb cephesinin o dehşetleri içinde dahi terk etmemiştir” hakikati ise üzerinde özenle durulup, derince düşünülmesi gerekli bir hakikat. Zira günümüzde, değil en büyük siyasî bir vakıa, en küçük bir siyasî gaye için, dinin öz değerleri feda ediliyor. Ufak bir sevabı bırakın, siyasî işler ve hedefler için büyük haramlara razı olunuyor. Bediüzzaman Said Nursî, saltanat ve hilâfet âleminde de görevli bir şahıs olarak, Resûl-i Ekrem Aleyhissalâtü Vesselâm’ın sünnetine ittiba ederek, siyasî vakıalara Kur’ân hakikatlerini feda ettirmemiştir.
İkincisi: “…Biz de tahkiki imanı ders vererek imanı kuvvetlendirip, insanı ebedî saadet ve selâmete götürecek Kur'ân ve İman hakikatlerini cami' bir eseri, sebat ve devam ve dikkatle okumayı katiyetle lâzım ve elzem gördük” hakikatinde “sebat ve devam ve dikkatle okumak” hususu ile Risale-i Nur’un nasıl okunacağı ifade ediliyor. “Aksi takdirde, bu zamanda dünyevî ve uhrevî dehşetli musîbetler içine düşmek, şüphe götürmez bir hakikat halindedir” denilerek, dünyevî ve uhrevî musîbetlerden kurtuluşun tek çaresinin Risale-i Nur’u sebat ve devam ve dikkatle okumak olduğu anlaşılıyor. Sebat devamı, devam ise dikkatle okumayı iktiza ediyor.
Üçüncüsü: “Bir âlimin yüksek bir ilmi olabilir, fakat Risale-i Nur'u cemaate okurken tafsilâta girişip eski malûmatlarıyla açıklarsa, bu izahatı, Risale-i Nur'un beyan ettiği asrımızın fehmine uygun ve ihtiyacına tam cevap veren hakikatlerin anlaşılmasında ve tesirâtında ve Risale-i Nur'un mahiyetinin derkinde bir perde olabilir. Bunun için, bazı lûgatların manalarını söyleyerek aynen okumak daha müessir ve daha efdaldir” hakikatinde, Risale-i Nur'u ders olarak okumanın da nasıl olacağı ifade ediliyor. Risale-i Nur’un; anlaşılmasına, tesirâtına ve mahiyetinin derkine perde olabilecek, “eski malûmatlarla” Risale-i Nur’u açıklamaya çalışmanın yanlışlığına değiniliyor. 
Dördüncüsü: “Arkadaşlar, şu mealde bir hadis-i şerif var ki: 'Hakikî âlimler, zalim hükümdarlara karşı hak ve hakikati pervasızca söyleyen âlimlerdir.' İşte biz, ancak böyle ve müttakî bir allâmenin söz ve eserlerine itimat edebiliriz” düsturuyla, kimin söz ve eserlerine itimat edileceğinin ölçüsü gösteriliyor. Her söz ve her esere hemen itimadın Nur Talebelerinin bir özelliği olmadığı ve olamayacağı anlaşılıyor.