1965 yılında tanımıştım kendisini. Sık sık ziyaret ettiğimiz yorgancı dükkânına yine bir gün gittiğimizde “sen Risale-i Nur’u okuyorsun fakat şu ne demektir” diye bir veciz ifade olan “Güzel değil batmakla gaip  olan bir mahbup. Çünkü zevale mahkûm hakikî güzel olamaz.”  Bunu bana açıklar mısın? demişti. Ben de dilimin döndüğü kadar açıklayınca, çok memnun oldu. 1965 yılında yaşanan bu hatırayı her zaman hafızamın arşivinde tutarım.
Ondan sonraki hizmetlerimiz hep birlikte zaman zaman  Kemeraltı Camii Kütüphanesinde Rahmetli Saim Atlıhan Ağabey, ve Halıcı Hüseyin Çağdır Ağabey  (Bunlar İzmir’in Manevî direkleri idi) Çeşitli  mahallerinde derslerimize Fethullah Gülen, Süleyman Karagülle, Necdet Doğanata  gibi İzmir’in sayılı kimseleri de katılırdı. Bu derslerde Muazzam Özçınar Ağabeyle beraber bulunurduk. En kritik zamanlarda bile derslerimizi aksatmadık. 1960 İhtilâlinin o karanlık havası, 1971 Muhtırasının dehşetli günleri, ve hâlâ  tartışılmakta olan  ve  maalesef bir çok dindar kimselerinde desteklediği münafık ve riyakâr 1980 ihtilâli, ve bütün bu karanlık günlerde başta Ahmet Feyzi Kul Ağabey olmak üzere Nur Talebeleriyle İzmir gibi (Gâvur İzmir) diye anılan bir yerde, Üstad Hazretlerinin vefatından sonra çıkan ilk gazetelerin basım yeri olan böyle bir yerde, Uhuvvet, Zülfikâr gibi gazetelerin Genel Yayın Müdürlüğünü   yapacak kadar cesur bir insandı.
Zübeyir Ağabey Neşriyat’a çok önem verirdi. İzmir’de böyle gazetelerin çıkması onu çok memnun etmişti. Onun için Ceylan Ağabey’in vefat Mevlidinde Muazzam Ağabey’i Cemaate bir kahraman olarak tanıtmıştı. İzmir’de çıkan bu gazeteler neşir hayatımızın da bir başlangıcı olmuştur.
49 Yıllık bir hizmet beraberliğinin anlatılması için kitaplar yazmak lâzım. Onun için satırlarıma son verirken, rahmet ve mağfiret duâları ediyor ve Nur içinde yat Aziz Ağabey  diyorum. 
Cenâb-ı Hak seni ve bizleri Peygamberimize (asm), Üstadımıza komşu eylesin. Amin...