Fakat ne gam! Aziz Üstadımız Said Nursî Hazretlerinin dediği gibi “Birimiz şarkta, birimiz garbta, birimiz dünyada, birimiz ahirette olsak biz yine beraberiz” müjdesiyle teselli oluyor ve daima duâlarımıza dahil ediyoruz. Çok zaman yaptığımız sohbetlerimizde Risale-i Nurları devamlı yanında taşıdığını, hatta paltosunun içine büyük bir cep yaptırıp büyük Sözler kitabını yanında taşıdığını söylerdi.
Saff-ı evvel ağabeylerimizle birlikte seyahatler ederek Risale-i Nur’un neşrinde mühim hizmetlerde bulunmuştur. O felâket ve helâket asrının son demlerinde yine takibatlar ve hapisler devam ettiği için belki her zaman kitap bulamama düşüncesiyle Risaleleri hafızasına yerleştirmeye başlamış ve Cenâb-ı Hakk’ın yardımıyla bunda muvaffak olmuştur.
Nazilli’deki cenazesine katıldığımızda şöyle bir düşüncem olmuştu. Tahir Ağabey iki saadeti birden yaşıyor. Birisi; bu asrın çirkinliklerinden arınmış büyük bir Nur Cemaati namazını kılarak onun için duâlar ederek ve Nur Talebesi olarak kabre girmesine ve Cenâb-ı Hak’tan onu mağfiret etmesini ve rahmetiyle, şefkatiyle muamele etmesini ve Nur söylemeye ve kardeşleri için daima mağfiret dilemeye alışmış lisanlarıyla ifade etmeleridir.
Bir diğeri; uzun ve Nurânî bir hayatın ardından daha önce âlem-i Nur’a göç eden o muazzam Nur kervanına mensup başta Peygamberimiz (asm) ve Üstadımız olmak üzere beraberce ve Nur hizmetinde birlikte çalıştığı ağabeylerine kavuşması öyle bir saadet ki, tarif edilmez. İşte Nur Talebeleri gibi Teyp Tahir Ağabey de bu iki saadeti birden yaşıyordu.
Dünyada hizmet, muhabbet nerede varsa ben oradayım diyerek ömür boyu hep hizmet düşünmüştür. Yakın zamanda semamızdan bir çok yıldız kaydığı gibi parlak bir yıldız olan muhterem Teyp Tahir Ağabey de semamızdan kayan bir yıldız oldu.   
Muhabbetle acılar tatlılaşır, muhabbetle bulanık sular durulur, muhabbetle dertler şifa bulur. Evet, Teyp Tahir Ağabey bir muhabbet şefkat insanıydı. Ruhu şâd olsun. Allah gani gani rahmet eylesin. Makamı Cennet olsun inşaallah.