Gökyüzünün saf berraklığı billur olup yüreklere doluyor. Bulutların, güneşin inşirah veren cilveleri, yeni tefekkür tablolarına sahne olurken, biz bayram kelimesinin anlamını bulduğu yerdeyiz. Günlerimiz istiğfarla, Kur’ân’la, oruçla, ibadetle; gecelerimiz teheccüdle, sahurla, duâ ve niyazla geçti. Kendimizi, benliğimizi, hasse ve duygularımızı adadık Rabbimize. O’nun haşyeti ve selâmeti karşısında huşûnun doruklarında gezdik, mağfiretin engin deryasında dolandık, rahmetin elvan elvan çiçeklerini kokladık. An oldu gözyaşımız eşlik etti bize, zaman geldi ruhunda ruhumuzu bulduğumuz dostlarımız… Farklı mekânlarda, farklı iklimlerde, farklı hallerde yakalandık Ramazan’ın baştan aşağı donatışına. Ramazan’ın ruhu geçti ruhumuzdan, rahmet bulutu geçti bahçemizden, rayihası geçti çiçeklerimizden… Süruru benliğimize indi, tesirleri irademize nakşoldu. Rabbimizin gufranıyla şarj olan, massedilen, lebaleb dolan bedenimiz, yeni bir sevincin ve sürurun kapısına geldi işte.

Sanki Ramazan’ın her günü eşsiz güzellikte, binbir hediyeyle dolu birer kapı.. Ve her mü’min, Ramazan’dan istifadesi oranında o hediyelerden heybesini dolduruyor. Ve şimdi en son ve en fazla hediye verilen kapıdayız gibi… Rabbim ihsanını, ikramını, lütfunu, keremini resmigeçit gibi önümüzden geçiriyor. Gözümüzün değmediği, hayalimizin ulaşmadığı hiçbir şey yok. Üstümüze yıldızlar, çiçekler yağıyor adeta. Biz ise maksuduna ulaşan derviş mutmainliğindeyiz. 

Rahmet mücessem olsa, lütuf cisimleşse, ihsan görünür kılınsa nasıl olur, neye benzer diyenlere mü’minlerin bayramı gibi olur diyoruz. Sağnak sağnak yağan keremin üzerimizdeki etkisi böyle söyletiyor, böyle dinletiyor bizlere. Sürurun büyüklüğü ruhumuzu kamaştırıyor.

Bayrama, sevince, mutluluğa, sürura merhaba!