"Ümitvar olunuz, şu istikbal inkılâbı içinde en yüksek gür sada İslâm'ın sadası olacaktır."

Piyasalar

Yarım yazılar

Havva KÜÇÜK KONUR
16 Temmuz 2022, Cumartesi
Yarım bir yazı... Öylece önümde duran bir iş gibi.

Başına oturuyorum, aklıma bir şey gelmiyor. Başka işlere gidiyorum, aklıma takılıyor. Normalde keyif aldığım bütün meşgaleler bir anda keyif vermemeye başlıyor. Çünkü kafamın içinde saat kurmuşum da kapatma düğmesine basmayı unutmuşum gibi sürekli çalarak beynimi uyarıyor. Yemek yaparken, kahve içerken, birşey izlerken, sosyal medyada dolaşırken, fotoğraf çekerken, hatta ailemle yemek masasında keyifle yemek yerken bile bir anda gelip hançer gibi saplanıyor.

-Bitir beni diyor, bitir beni, bitirmelisin. Başka hiçbir şeyle ilgilenmemelisin. İlgilenemezsin..

Susturamıyorum bu sesi. Sökemiyorum, koparamıyorum, çıkaramıyorum, yutamıyorum. Çıkmıyor. Yazmak dışında yaptığım her şey suçmuş gibi.. Vicdan azabını çekiyorum.

Bu sancıları, eline kalem alan herkes az buçuk bilir. Yazmak bir hastalıktır diyenler, bir yönüyle haklıdır çünkü. Yazmak, ruhumuzu boşaltmaktır. Hastalık, keyif verici bir süreç değildir normalde. Sıkıntılıdır, rahatsız edicidir. Afiyet zamanlarının aksine, her bir dakikasını yudum yudum içirir, geceleri gündüzleri düz eder. Yazmak da böylesi işaretleri bünyesinde barındırır. Bazen aylarca, yıllarca çıkmadığı olur bir yazının. Başlığı atar, beklersin. Şartlarını hazırlar beklersin. Herşeyini tamam eder, planını yapar masana geçersin. Oltasını hazır edip göle atan balıkçı gibi, misinanın ucu titresin diye beklersin. Saatlerce, günlerce, aylarca  beklersin, tık olmaz. Gelmez işte, bir çıkıvermez kağıda. Bazen de öyle bir şey olur ki, en olmadık yerde, en işlerinin yoğun olduğu zamanda, en telaşlı vaktinde kelimeler, cümleler dökülüverir zihnine. O an için dünya durur, herşey durur ve sen unutmayayım yazacaklarımı diye sesli sesli tekrar ederken bulursun kendini. Her şey bir kenara deyip kalemle kağıdın başına gitmezsen, bütün büyü biter, o anın verimli cümlelerini unutursun. İstesen de gelmez artık. Sanki bir balık sürüsü geçmiştir oltanın altından ve sen yetişememişsindir. 

Benzer bir ifade Otuzuncu Lem’a’nın Beşinci Nüktesinde de  geçer. “... ism-i a’zamın iki ziyasından bir ziyası veya altı nurundan bir nuru olan ism-i Hayy’ın bir cilvesi, Şevval-i şerifte, Eskişehir Hapishanesinde uzaktan uzağa aklıma göründü. Vaktinde kaydedilmedi ve çabuk o kudsî kuşu avlayamadık” der Bediüzzaman. Vaktinde kaydetmenin önemi çok büyük. Bizimkiler, Üstadın yanında söz sırasına bile girmez ama, hakikatler bile vaktinde kaydedilmezse avlanmıyor demek istiyorum. 

Yarım yazı, temizlenmemiş yara gibi.. Ne yaparsan yap, acısıyla, tamamlanmamışlığıyla kendini hissettiriyor. İlla o yara temizlenecek, pansuman yapılacak, merhemi sürülecek ve kapatılacaktır. Yazı da aynen bunun gibi, kendini yazdırmaya yer arıyor. Yarım yazının müsebbibi olarak da sürekli bir bekleyiş halindeyim aslında. Güneşin doğuşunu, batışını bekliyorum, belki ilham gelir de yazarım diye. Rüzgârın esmesini, yağmurun, karın yağmasını, yaprakların düşmesini, bulutların geçmesini, yıldızların çıkmasını, sessizliği, geceyi, sabahı, ikindiyi, serinliği, çay içmeyi, yürümeyi... Fırından taze çıkan ekmeğin kokusunu, kuşların pencerenin önüne konmasını, çocukların okul bahçesinde oyun oynarken çıkardığı sesleri... Her şeyden, herkesten bir yudum su içer gibi, bir taze nefes alır gibi bekliyorum. Bazen geliyor birşeyler, elim kaleme gidiyor. Bazen de gelmiyor hiçbir şey.. Kalakalıyorum yine. Hava zerrelerinde yazılacak kelimeler saklıymış da, ben içime çekememişim, onları görüp gösterememişim gibi geliyor o zaman. Nasip deyip geçiyorum mecbur.

Böylesi bir sıkıntı hali, yazmanın binbir şekli bir hastalığın bünyeye yaşattığı halleri yaşatır demiştim. Kimine göre bu, sıkıntılı, münkabız bir durumken, kimine göre de mutmain bir ruh halidir. İçini kağıda dökebilmek, kendi içinde sıkıntı gibi görünse de, içini dökebilmenin, kelimelere, cümlelere değebilmenin sarhoşluğu, tüm sıkıntılara bedeldir. Niyazî-i Mısri’nin 

“Derman arardım derdime,/ Derdim bana derman imiş” dediği gibi, derdinde dermanını bulanlar için yazmak, dermanın ta kendisidir. Sait Faik, “yazmasaydım çıldıracaktım” sözünü, muhtemelen böylesi bir ruh halindeyken söylemiş olmalı. Öyleyse derdimi seviyorum diyenlere hususi bir selam gönderelim ve bu devranı döndürelim.

Kalem ve kağıt ile...

Okunma Sayısı: 1422
YASAL UYARI: Sitemizde yayınlanan haber ve yazıların tüm hakları Yeni Asya Gazetesi'ne aittir. Hiçbir haber veya yazının tamamı, kaynak gösterilse dahi özel izin alınmadan kullanılamaz. Ancak alıntılanan haber veya yazının bir bölümü, alıntılanan haber veya yazıya aktif link verilerek kullanılabilir.

Yorumlar

(*)

(*)

(*)

Küfür, hakaret, rencide edici cümleler veya imalar, inançlara saldırı içeren, imla kuralları ile yazılmamış, Türkçe karakter kullanılmayan ve tamamı büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır. İstendiğinde yasal kurumlara verilebilmesi için IP adresiniz kaydedilmektedir.
  • S.topuz

    16.7.2022 18:41:19

    "Ve bütün o cilveler, o konuşmalar, o ilhamlar birer birer ve beraber bil'ittifak o Şems-i Ezelî'nin huzuruna ve vücub-u vücuduna ve vahdetine ve ehadiyetine delalet ve şehadet ettiklerini aynelyakîne yakın bir ilmelyakîn ile bildi." Şualar - 126

  • S.topuz

    16.7.2022 18:38:51

    " Öyle de Padişah-ı Ezelî'nin umum âlemlerin Rabbi ismiyle ve kâinat hâlıkı unvanıyla, vahiy ile ve vahyin hizmetini gören şümullü ilhamlarıyla mükâlemesi olduğu gibi; her bir ferdin, her bir zîhayatın Rabbi ve Hâlıkı olmak haysiyetiyle, hususî bir surette fakat perdeler arkasında onların kabiliyetine göre bir tarz-ı mükâlemesi var. İkinci fark: Vahiy gölgesizdir, safidir, havassa hastır. İlham ise gölgelidir, renkler karışır, umumîdir. Melaike ilhamları ve insan ilhamları ve hayvanat ilhamları gibi çeşit çeşit hem pekçok enva'larıyla denizlerin katreleri kadar kelimat-ı Rabbaniyenin teksirine medar bir zemin teşkil ediyor." Şualar - 125

  • Tarık Bey

    16.7.2022 18:09:33

    Sonuçta güzel bir yazı olmuş.

  • Ayşe Nur

    16.7.2022 13:20:40

    İlgiyle, zevkle okudum yazınızı. Yazmanın serencamını ne kadar samimi anlatmışsınız; yarım bir yazının temizlenmemiş bir yara gibi betimlemesi zarif bir o kadar da hakikatli bir anlatım. Bu duygulardan hissedar olanlar, kendisini buluyor yazınızda ayna olmuş bir vechi ile. Tebrik ederim, kaleminizden nice güzel yazıların dökülmesi duasıyla.

  • M. Zeki

    16.7.2022 12:50:12

    Evet. . "Yazı kendini yazdırır." Yazar, yazıyı bir sebeple -ihmal, kaygı veya korku, menfaat vs- yazmazsa; yazı bu defa başka bir dimağdan süzülür ve gün ışığına çıkar. Tebrik ve duâ ile.

  • Özkan

    16.7.2022 09:07:54

    Havva hanım ben bir edebiyat öğretmeniyim dolayısıyla yazdığınız yazılar bana yakın manalar içeriyor bana göre üslubunuza biraz Cemil Meriç tarzı katmalısınız.Yazılarınızın Ve başarılarınızın devamını dilerim.

  • Ramazan Çalışan

    16.7.2022 01:04:54

    Yazmak, evet yazmak müthiş. Yazan için bir ihtiyaç. Hava gibi, su gibi, ekmek gibi. Her yazdığında yeniden doğuyorsun, kanatlanıp uçuyorsun gönül semalarında. İcinizdeki gizemli güzellikler, kelimelerle bir gül bahçesine dönüşüyor adeta.Tıpkı İmam-ı Gazalinin, "Gül bahçemi görde, baharımı anla "demesi gibi.

  • Abdullah Tunç

    16.7.2022 00:18:09

    Üstad'ın vaktında kaydet mediği ile yazarımızın kay detmediği arasında bir benzerlik yoktur.Üstad'ın zamanında kaydetmediği Hayy isminin bir nuru,bir cilvesidir.Ve onu "Kudsi bir kuş olarak vasıflandırı yor.Uzaktan uzağa görü len bir marifet nurudur. On Yedinci Lem'anın onun cu notası ile konu irtibat landırılsa daha iyi anlaşı lır.

(*)

Namaz Vakitleri

  • İmsak

  • Güneş

  • Öğle

  • İkindi

  • Akşam

  • Yatsı