Organik tarımda paketleme ve transferler dâhil, üretimin her aşaması kontrol edilmekte ve bu üretim aşamalarının uygunluğu bir sertifikasyona tabi tutulmaktadır. Organik gıdalar, basit olarak, yetiştirilmesinde ve işlenmesinde, genetik mühendisliğin, sun’î ve benzeri gübrelerin, böcek ilâçlarının, yabanî ot ve mantar öldürücü ilâçlarının, büyütme düzenleyicilerinin, hormonların, antibiyotiklerin, koruyucuların, renklendiricilerin, katkı maddelerinin, kimyasal kaplama ve parlatıcı maddelerinin ve kimyasal ambalaj malzemelerinin kullanılmadığı gıda maddeleridir. Çoğu zaman organik ve tabiî kelimeleri birbirleri yerine kullanılmakta, aynı ürünü ifade ettiği düşünülmekte ve bu da bazı karışıklıkları beraberinde getirmektedir.

İyi Tarım Uygulamaları (İTU) FAO tarafından, “Tarımsal üretim sisteminin sosyal açıdan yaşanabilir, ekonomik açıdan kârlı ve verimli, insan sağlığını koruyan, hayvan sağlık ve refahı ile çevreye önem veren bir hale getirmek için uygulanması gereken işlemler” olarak tanımlanmaktadır. Böylece iyi tarım uygulamaları şartlarına uygun şekilde elde edilen ürünün; insan sağlığına zararlı kimyasal, mikrobiyolojik ve fizikî kalıntılar ihtiva etmediği; çevreyi kirletmeden ve tabiî dengeye zarar vermeden üretildiği; üretimi sırasında insan ve diğer canlıların olumsuz etkilenmediği; üretildiği ve tüketildiği ülkelerin tarımsal mevzuatına uygun olarak üretildiği belge ile garanti altına alınmış olmaktadır. Bu şekil üretim de organik üretim şeklinde olduğu gibi teknik kontrol ve denetim altında yapılmakta ve sertifikasyona tabi tutulmaktadır. Organik üretimden farkı kurallar çerçevesinde belli ölçülerde kimyevî gübre ve zararlılara karşı ilâç kullanılabilmesidir.

Serbest üretim ise herhangi bir sertifikasyon uygulanmayan sadece devletin bazı konularda denetleyebildiği üretim şeklidir. Yine bu üretim şekillerinden en pahalısı maliyete göre üretim miktarı az olduğundan tabiî ve organik olanı diğerleri ise maliyete göre üretim miktarı fazla olduğundan daha ucuzdur.