Halk arasında her ne kadar; ”yaşı altmış, işi bitmiş..” söylense de bu hanımın işi bitmemiş olmalı ki yaşına başına takılmadan hizmetten hizmete koşuyor. Evindeki takva derecesindeki ibadet ve taatlerine ilâveten, günlük Kur’ân, Cevşen, sair evrat ve Risale okumalarını aksatmadan fazlasıyla yapıyor. Yaz kış demeden, iş aş demeden umumî derslere mutlaka katılmakla yetinmeyip, hizmet ile alâkalı kendisine verilen vazifeleri de harfiyyen yerine getirmeye çalışıyor bu ihtiyare Nur hadimi hanım.

Yalan, dedikodu, gıybet gibi haramlardan kaçınmasıyla, farz ve vacipleri yerine getirmesindeki hassasiyetiyle, Sünnet-i Seniyyelere uymasındaki gayretiyle Peygamber Efendimiz’in (asm); “ahir zamanda dindar ihtiyar kadınların dinine tabi olunuz” emir ve tavsiyelerine masadak olduğunu dini yaşantısıyla nazarlara veriyor bu ihtiyare hanım.  

Sormayanı sormak; gelmeyene gitmek, konuşmayanla konuşmak; vermeyene vermek gibi güzel hasletler de bu hanımın prensip edindiği, adet edindiği alışkanlıklardan. Tanıdık tanımadık, kıyısından köşesinden, az çok tanışık olduğu mümkün ise bizzat gidip ziyaret etmek suretiyle değilse sık sık telefonla herkesi arar hal hatırını sorar; derslere dâvet eder bu yaşlı hanım.

İlerlemiş yaşına rağmen sosyal yönü de oldukça güçlüdür. Yolda, caddede, gittiği yerlerde rastladığı hanımlarla hemen tanışır; yanında eksik etmediği Risalelerden ders yapar, adres vererek derslere dâvet eder; çoğu zaman çantasında bulundurduğu kitaplardan, dergilerden hediye eder; bir iş vesilesiyle gittiği iş yerlerinde gazetemizin tanıtımını yapar bu gayretli şevk dolu ihtiyare hanım.

Meselâ tedavi olmak için onbeş-yirmi gün boyunca gittiği bir özel hastanede hemen her gün rızalarını ve izinlerini alarak hem bazı hanım hastane çalışanlarına hem de o gün tedavi için gelen hanımlara mutlaka kısa süreli de olsa hastanenin bir tenha yerinde Riale-i Nur’dan dersleri yapan bu hanım ayrıca onların telefonlarını alıyor, adres vererek derslere dâvet ediyor. Ayrıca tedavisini yapan hanım doktora da gazetemizin tanıtımını yaparak, gazeteyi de hediye ediyor bu azimli hadim hanım.

Ayrıca maddî durumu da öyle çok iyi olmamasına rağmen, bir şekilde eline hatırı sayılır bir para geçince birileri bu para ile hacca veya umreye gitmesi tavsiyelerinde o;  “bana henüz hac farz olmadı; umre ise nafile olup, şahsî bir ibadettir. Nur hizmetleri daha önemlidir” diyerek elindeki bu parayı Nur hizmetlerine veriyor bu hanım.

Ulvî dâvâmız adına sevinmemek, imrenmemek mümkün değil. Yüce Allah böyle şevk dolu, heyecan dolu, azimli, gayretli hadimlerin sayılarını arttırsın diye duâ ediyoruz.

Gurur ve kibirlere sebep olur diye şahısları öne çıkarmak, teveccüh-ü nası onlara yönlendirmek adetim değil. Her türlü gösterişten, riyadan uzak; ihlâsla, rıza-i İlâhî dairesinde Nur hizmetlerinin ifası için şahısları öyle çok nazarlara vermenin bu güne kadar yaşanan ihtilâflardan, iftiraklardan anlaşıldığı için şahısları değil; şahs-ı manevî ve Risale-i Nur’u nazarlara vermenin daha sağlıklı, daha tesirli olduğu bedihidir.

Fakat burada gayemiz bu yaşlı hanımın şahsını değil; onun genç yaşlı; kadın erkek hepimize örnek ve numune-i imtisal olacak, hizmette hepimizi şevk ve gayrete getirecek olan gayretini, azmini nazarlara vermeye çalışmaktır.