İlelebet şöhretli, şaşaalı dünyevî makam ve mevkileri muhafaza etmek uğruna, en yakın dostlukların, en samimî yol arkadaşlıklarının sona erdirildiği alanların başında da yine siyaset alanı gelir. Yine şartlar oluşunca samimiyetlerin, vefaların, hatır gönüllerin rafa kaldırıldığı mesleklerin ilk sıralarında her halde siyaset mesleği gelir.

Maksat o şaşaalı makam ve mevkileri elde etmek olunca, siyaseti meslek edinen hemen herkes bu uğurda meşrû veya gayr-ı meşrû, insanî veya gayr-ı insanî her yolu mübah görüyor. Artık yerine göre vicdanı, merhameti, bir tarafa koyuyor; o güne kadar var olan dostlukları, arkadaşlıkları yok sayıyor, en sevdiği, en güvendiği yol arkadaşını kaldırıp bir kenara koymaktan çekinmiyor.

Bu meyanda M. Kemal’in Kurtuluş Savaşı’nın kazanılmasında önemli hizmetleri bulunan, üst rütbeli generallerden başta Kâzım Karabekir, Rauf Orbay olmak üzere, bir çok ordu komutanlarını işgal ettiği makama zararları dokunur vehmiyle nasıl da acımasızca diskalifiye ederek harcadığını ve kendisini Kurtuluş Savaşı’nın yegâne kahramanı olduğunu millete de kabul ettirdiğini bu gün halen ibretle seyrediyoruz. Daha sonraki yıllarda da M. Kemal’in en yakın yol arkadaşı olan İsmet İnönü’yü de bir şekilde kenara atıp, onun yerine Celal Bayar’ı sahneye çıkardığını biliyoruz.

Evet, tarih tekerrür ediyor. Uzun bir süreden bu yana ülke idaresini elinde bulunduran iktidar partisinde yaşanan olaylar, geçmişten bu güne siyaset arenasındaki olayların ya aynen veya benzeri bir şekilde devam ettiğini bize gösteriyor. “Beraber yürüdük biz bu yollarda.. Beraber ıslandık yağan yağmurda...” duygulu şarkı ve şiirlerle seçim meydanlarında bol alkışlı gövde gösterileriyle milleti coşturan bu partideki can yoldaşların nasıl da birbirilerini diskalifiye ettiklerini, bir kenara koyarak harcadıklarını ibretle seyrediyoruz. Şimdi gücü ve makamı elinde bulunduran Cumhurbaşkanının eski yol arkadaşlarından ve partinin kurucularından sahi kaç tanesi aynı partideki makamlarını, kariyerlerini korumaya devam ediyorlar?               

Bediüzzaman’ın; “menfaat üzerine dönen siyaset canavardır... Lisan-ı siyasette, lâafız mananın zıddıdır... Söylenen her sözün kalbe girmesine yol vermeyiniz... Avrupa üflüyor, biz burada oynuyoruz.. Biz müteharrik-i bizzat değiliz; bilvasıta müteharrikiz.. Hakikî dindar siyasetçi olamaz; siyasetçi de tam dindar olamaz..” gibi siyasî ve içtimaî alanlarla ilgili dikkat çekici tesbit ve teşhislerinden bihaber oldukları için siyasîlerin aldatıcı ve yanıltıcı beyan ve nutuklarına kapılarak partilere fazlasıyla angaje olup, fanatikleşmeleri belki anlayışla karşılanabilir. 

Velâkin Üstad Bediüzzaman bu yöndeki mesaj, tavsiye ölçü ve prensiplerden haberdar oldukları halde, her türlü samimiyetsizliklerin, vefasızlıkların, yalan ve aldatmaların revaçta olduğu, her çeşit kaypaklıkların, kayganlıkların yer bulduğu siyasetin bu çirkinliklerini, bu tutarsızlıklarını fark edemeyen, çeşitli ayak oyunlarıyla kendi adamlarını bile bir şekilde harcamakta bir beis görmeyen uygulamalardan bile ibret alabilme basiretini, ferasetini gösteremeyen, halen partinin fahri avukatlığını yapan, bununla yetinmeyip, yıllarca birlikte hizmet ettikleri cemaatlerini terk eden, bununla da yetinmeyip, senelerce beraber oldukları dostlarına iftira ve karalamalarda bulunan ihvanlara ne demeli? 

Ne diyelim, Allah (cc) bu dostlarımıza sonsuz bir hüsn-ü zanla arkalarından gitmeye devam ettikleri partide menfaat, makam mevki uğruna kendi adamlarına dahi reva gördükleri kıyım ve tasfiyelerden ibret almayı nasip eylesin diyoruz.