Hemen anlatalım:

Allah’ın emriyle Peygamber Efendimiz’in (asm) rûhen ve bedenen göğe yükselmesi demektir.

Güzel Efendimiz (asm), “Burak” isimli bir bineğe binerek Hz. Cebrail (as) ile birlikte önce Mekke’deki Mescid-i Haram’a, sonra da Kudüs’teki Mescid-i Aksa’ya kadar yolculuk yapıyor… Ki, buna “İsra” deniyor. 

Oradan da Mi’rac’la (manevî asansör) yedi kat göğe yükseliyor. Burada da Sidretü’l-Müntehaya ulaşıyor. Ardından Hz. Cebrail ileri gidemiyor ve Refref denilen bir başka binekle o En Güzel’in huzuruna varıyor ve birebir görerek sohbet ediyor. 

Yani zaman-mekân üstü konuşma gerçekleşiyor. 

İşte bunun bütününe Mi’rac deniliyor.

*

İki aşamalı gerçekleşen bu yolculuk, Efendimizin (asm) peygamberliğinin 12. yılında, yani hicretten 18 ay önce mübarek üç ayların ilki olan Recep ayının 27. gecesinde gerçekleşmiştir.

Kadir Gecesi’nin de Ramazan’ın 27. gecesi olması ile aralarında sırlı bir tevafuk olduğunu âlimler söylüyor.

*

Bediüzzaman Hazretleri; “Mi’rac Gecesi ikinci bir Kadir Gecesi hükmündedir” diyerek bu sözleriyle Kadir Gecesi’nin çok mukaddes bir gece olduğunun altını çiziyor. 

Efendimiz (asm) bir yandan amcası Ebu Talip’in ve Hz. Hatice validemizin vefatı ile çok hüzünlenmiş, bir yandan da müşriklerin üç yıl süren ablukası ile çok daralmıştı. İşte bu Mi’rac olayı ile muhteşem bir teselli bulmuştu.

İlâhî ihsan olarak bilenen ve üç ayların ilk kandili Regaip, ikincisi Mi’rac Gecesi’dir. 

Regaip Gecesi, ikinci Mi’rac Gecesi’dir. Regaib Gecesi; Efendimiz’in (asm) terakki hayatının başlangıcı… Mi’rac Gecesi de Zat-ı Ahmediyye’nin (asm) terakki hayatının zirve noktasının unvanı olarak adlandırılır.

Namazlarımızda Mi’rac’a yükselmek duâsıyla.