Yok, yok sabah olmamıştı daha. Ay ışığı odasını güneş gibi aydınlatıyordu. Penceresinin perdesini açtı ve camdan dışarıya baktı. Bir de ne görsün; koskoca bir gölge!

Korktu ve perdeyi kapatarak pikesinin altına saklandı. Uykuda uyuyamıyordu. Ya, o bir canavarsa?

 Neredeyse ağlayacaktı. Gözlerini kapattı ve içinden duâ etmeye başladı. Aklına annesinin okuduğu yer geldi. 

Gece dışarıdaki ağacın gölgesinden korkmak ne kadar saçmaydı.

Pencereye giderek baktı. Perdenin arkasından görünmüyordu. Besmele çekti ve perdeyi açtı. Baktı ve sadece bir baykuş gördü. Gece kuşu çok tatlı olarak duruyordu. Yatağına mutlu bir şekilde gitti ve duâlarını okuyarak uykuya daldı.