Türkiye’nin bugünkü rejimine “demokrasi” demek mümkün değildir. Bu, “1983 rejimi”dir ve “güdümlü”dür. Gerçek demokrasi hür ortamda hür seçim, hür parlamento kürsüsü, hür muhalefet, hür basın, hür yargı, hür üniversite, hür sendika, hür dernek, kullanılabilen gösteri ve yürüyüş hakkı ile mümkündür.

Ayrıca bir anayasa devleti olması lâzım gelen Türkiye’de meclis ve hükümet devre dışıdır. Anayasaya göre, Cumhurbaşkanının neyi yapıp neyi yapamayacağı sayılmış olmasına rağmen hükümet görevini fiilen Çankaya yürütmektedir. Bu, anayasa ve hukuk dışı bir durumdur. 

Ülkenin aradığı, hem siyasî, hem de ekonomik istikrardır. Bugün bunun her ikisinin de varlığından bahsedilemez. Ülkede suskunluk vardır. Bu, istikrar değildir. Devletin nüfuzu ve imkânları, depolitizasyon, meydana getirilen korku ortamı, suskunluğu sağlamıştır. Halbuki ülkeye lâzım olan, demokratik istikrardır.

Rejim, her haliyle çarpıktır. Ülke bunun sıkıntılarını derinden hissetmektedir. 

Yapılması lâzım gelen ilk şey bu durumu düzeltmek, halkın iradesine müracaat edip, onun gönlüne ve rızasına uyan bir demokratik iktidarı meydana çıkarmaktır. 

Bu iktidar ve böylece teşekkül edecek olan meclis, insan haklarına, hukukun ve millî iradenin üstünlüğüne dayanan bir anayasayı ve onun gereği olan kurumları yeniden tesis edecek, Türkiye Cumhuriyeti Devleti, bir “restorasyon”a tâbi tutulacaktır.

***

Bu ifadelerle çizilen tablo, 20.10.1991 genel seçimleri öncesine ait. Tesbitlerin sahibi, o seçime DYP Genel Başkanı olarak giren merhum Demirel. Yayınlandığı yer, Köprü dergimizin Ekim-91 sayısıyla birlikte verilen ek. Son olarak, İslam Demokrasi Laiklik kitabının yeni çıkan baskısına da koyduk (s. 418-9).

Burada aktarmamızın sebebi, bugünkü durumun da o tabloya çok benziyor olmasına dikkat çekmek. Yani: AKP iktidarıyla Türkiye 1991’e dönmüş vaziyette. Çıkış yolu ise yukarıdaki iktibasın son iki paragrafında gösteriliyor. O dönemde bu yolu Demirel ve DYP açmıştı, şimdi kim açacak?

tweet- Yeni Asya’nın AKP’ye başından beri destek vermediğini bilen biliyor. Bilmeyen cehaletine yansın ve öğrenme niyeti varsa arşivlere baksın.