Aslında yazmak istediklerim Peter Barnett hakkında. Yıllardır arkadaş olduğumuzu ifade etmek benim için iftihar vesilesi. Avustralya’nın en seçkin gazetecilerinden biri iken, zamanla maneviyata yoğunlaşmak için dünya meşgalelerinin bayağılıklarını terk etti. 

Onunla bu yolculuğu paylaşamasam da istikrarına hayran kaldım. Ruhunun özgürlüğünü ispatlayabilmek için İslamı kucakladı. 

Yıllarca aklınıza gelebilecek her çeşit Hıristiyan tarafından binlerce taciz edici mesaja maruz kalmam beni ateistliğe götürdü. 

Beni şok eden şeylerden biri de inandıkları din hakkında ne kadar cahil oldukları idi. 

Bu yüzden bana uzun zamandır insanlar hiç incelemedikleri bir inançla anılmayı iddia edemezler gibi geliyordu. O inanç ki, çoğu zaman anne sütüyle ya da biberonla geliyor. (...) O insanlar imanın hiçbir değerlendirme ya da herhangi bir düşünsel bir süreç gerektirmediğini düşünüyor gibi görünüyorlar. (...)

Pek az sayıda dinî inanç mantık analizlerine karşı hayatta kalabilir. Öte yandan, inançlarını itinayla gözden geçiren ya da sorgulayan inanç sahiplerine şapka çıkartırım. Ya da daha iyisi, daha uygun olan bir din bulma arayışına girenlere, ki Peter bu kategoriye dahildir. 

Peter öyle bir adamdır ki, başı çatlayıncaya kadar düşünür ve dinî değişiminde de araştırmacı gazeteciliğinin izleri görünür. Sonuç olarak, bu konuda özel becerilerini kullanıp, Said Nursî’yi derinlemesine araştırdı. 80’ine merdiven dayamışken, bir kahraman arayışı için Türkiye’de binlerce kilometre yol kat etti

Avustralyalılar Atatürk’e karşı kayda değer bir saygı duyarlar. Kitabın ilerleyen bölümlerinde Said Nursî’nin neden onun için bu denli büyük bir “problem” olduğunu göreceksiniz.

Nursî’nin imanına kapılmasanız da, eminim onun cesaret ve azminden etkilenecek ve kitabı okudukça, bir yazar ve iyi bir insan olarak Peter’ın erdemini keşfedeceksiniz.

***

Bu vesileyle bunların yazılmasına vesile olan Barnett’ı bir kez daha rahmetle yad edelim.