Aynı meselenin farklı boyutlarını ifade eden sözlerinin, tutarlı bir bütünlük ve insicam içinde uygulamaya geçirilmesi de.

Meramımızı şu örneklerle anlatalım:

Üstadın her fırsatta yeri geldikçe tekrar ettiğimiz ifadelerinden biri “Hakkın hatırı âlidir, hiçbir hatıra feda edilmez.”

Bu sözdeki son derece önemli genel prensibin tatbikatla ilgili ince nüanslarına yönelik dikkate değer ölçüleri de Üstadın başka beyanlarında görmekteyiz:

“Bir hatır için bin hatır kırılmaz. Bir hodpesend (kendini beğenmiş kişi) hakkı iltizam etse (sahiplense) çokları haksızlığa sevk eder, belki mecbur eder.” 

(Eski Said Dönemi Eserleri, s. 298)

“Zihniyet-i inhisar (tekelcilik zihniyeti), hubb-u nefisten (kendi nefsini sevip beğenme hissinden) geliyor” sözü ile (Sözler, s. 1170) Münazarat’taki “istibdad-ı ilmî” izahları da aynı manayı tamamlıyor. 

Keza “ ‘Mesleğim haktır veya daha güzeldir’ demeye hakkın var. Fakat ‘Yalnız hak benim mesleğimdir’ demeye hakkın yoktur” ifadeleri de (Mektubat, s. 446).

Demek ki, hakkı savunurken de münhasıran hak namına hareket etmek; o savunmaya başka duyguları karıştırmamak; tekelci, dayatmacı, ayrıştırıcı, dışlayıcı tavır ve söylemlerden kesinlikle uzak durmak büyük bir önem arz ediyor.

Çünkü böyle hallerin en büyük zararı, savunulduğu söylenen hakka oluyor.

Müstebit, bencil, müfrit, dengesiz, ölçüsüz, üslûpsuz ve özensiz yaklaşımlar hakka perde oluyor; haksız muhaliflerin eline koz ve malzeme veriyor; yanlış bir zeminde oluşturulan kutuplaşmanın artıp tırmanmasına yol açıyor ve netice itibarıyla bazı insanları haktan da uzaklaştırıyor.

Haklı olmak, aynı zamanda muvazeneli, dengeli, muhakemeli, insaflı, mutedil, olgun, vakur, müşfik, toparlayıcı, kucaklayıcı olmayı; muktesit ve müstakim hadd-i vasat çizgisinde yürümeyi gerektiriyor.

Bu çizgiden sapanlara asla göz yumulmamalı, dahası iltifat ve itibar edilmemeli.

İstanbul Sarıyer Yeni Asya Nur cemaatinden Yücel Albayrak’a Allah’tan rahmet, ailesine ve camiamıza sabır dilerim.

Nur içinde yatsın. Mekânı Cennet olsun.