Topluluğun kurucusu merhum Nejat Eczacıbaşı’nın Türkiye için kullandığı “dünyanın en iyi saklanmış sırrı” nitelemesinin en çok karşılık bulduğu alan kültür olmalı.

Bülent Bey bunu “Türkiyemiz, tüm dünyanın gözlerini kamaştıran kültür hazinelerinin ülkesi” cümlesiyle ifade ediyor.

Ama “Kültür zenginliğimizi uyum içinde birleştirici bir güce dönüştürememiş olmanın bedelini çok ağır biçimde ödüyoruz” diyerek “kutuplaşma”dan yakınıyor.

Bu durumun nereden kaynaklandığını ise, konuyu birlikte müzakere ettiği isimlerden Hasan Bülent Kahraman’ın tesbitinde görüyoruz:

“Kendi toplumumuzda kültürü bir yerden kesip bir yerden başlatmak gibi bir anlayış içinde ürettik. Osmanlı bunu kopuş mantığı gütmeden, tabiî bir akış ve seyir olarak görüyordu. Cumhuriyet buna radikal ve devrimci bir darbe indirdi ve o günden itibaren Türkiye’de kültür ideolojilerin çarpışma alanına dönüştü.”

Bu noktada Eczacıbaşı şöyle diyor:

“Duvarları yıkıp köprüleri inşa etmek için hiç durmadan çalışmamız gereken alan, kültür alanıdır. Ya bu köprüleri kurmayı başaracağız ya da bitmeyen çekişmelerle toplumumuzun enerjisini tüketmeye devam edeceğiz. En azından konuyu politikadan arındırarak tartışmaya başlasak, önemli bir adım atmış oluruz.”

Kahraman’ın çözüm formülü demokrasi:

“Çatışmaları çözmek demokratik kültür anlayışına dayanır. Eğer bir ülkenin demokratik mekanizmaları kuvvetliyse bu tartışmayı bitirir. Bu demokratik bir anlayışın hakimiyetine ve kültür konusuna özgürlükçü bir açıyla yaklaşmasına bağlıdır.”

Yani burada da konu dönüp dolaşıyor, demokrasiye dayanıyor. Ve Eczacıbaşı’nın altını çizerek vurguladığı gibi, herkesin kültürel hakkının güvenceye alınmasını öngören kültürel demokrasi, siyasal ve ekonomik demokrasilerin de temelini oluşturuyor.

Ve sonuç: “Türkiye kültür ve tarihinden gelen özelliklerle, insanlığın geleceği açısından da barışın anahtarını elinde tutuyor.”

***

-Yeni Asya herkes için güvenli  bir liman