Oysa üretkenliği artırmak için her türlü teknolojik gelişmeyi önemseyen insanoğlu belki de en önemli şeyi ötelediğinin farkında değil. 

Kendisini!..

Amerika’da Westinghouse fabrikasında yapılan bir çalışma ne söylemek istediğimi özetler tarzda. 500 kişinin çalıştığı bu fabrikada fizikçiler, kimyacılar, psikologlar ve çeşitli bilim adamları ışığın arttırılmasının üretkenliğin artması üzerindeki etkiyi araştırmak için bir araya gelmişler. 

Çalışma gereği işçiler çalışırken fabrikanın ışığı yavaş yavaş yükseltilmiş. Işık yükseldikçe verim de artmaya başlamış. Işık her yükseltildiğinde verim de gittikçe artıyormuş. Fakat bir süre sonra ışık en yüksek seviyeye getirilmiş ve artık ışığın yükseltilmesinin imkânı kalmamış; tabiiki verimde artmış. Bu durum fizikçileri çok memnun etmiş; “Biz elektrik ışığını arttırdığımız için verim de arttı” diye memnuniyetlerini dile getirmişler. Yalnız psikologlar bu duruma itiraz etmişler ve “şimdide ışığı yavaş yavaş azaltın” demişler. Bunun üzerine fizikçiler ışığı yavaş yavaş azaltmışlar. İşin enteresan tarafı ışık azaltıldıkça verim azalacağı yerde yine artmaya başlamış. Bu tecrübe günlerce devam etmiş, ışık artsa da, azalsa da verim artıyormuş. Bu hayret verici olayın hemen her boyutunu inceleyen bilim adamları işçilerle tek tek görüşmüş, uzun müzakereler ve toplantılar yapmış ve sonunda şuna kanaat getirmişler. 

“Orada bulunan 500 işçi ilim adamlarının kendileriyle ilgilendiklerini görünce daha fazla çalıştılar. Çünkü adam yerine konulduklarını hissettiler. Kendilerine önem verildiğini gördüler. Bu çalışmada çıkan ana tema;  Işığı artırmanın veya azaltmanın çalışma verimi üzerine psikolojik faktörler kadar tesir etmediği gerçeğidir.”

İnsanı öteleyen ve insanı değersizleştiren tüm teknolojik gelişmeler eninde sonunda çökecektir ve maalesef bu çöküşün altında kalan yine insan olacaktır. Çünkü teknoloji insan için vardır, insan teknoloji için değil.