Yok etmek yerine, kontrol altına alınması gereken bir duygudur. Kontrol edilmeyen öfkenin saldırganlığı ortaya çıkardığını görmekteyiz. İnsanların suça ve şiddete meylinin ne derece arttığını, duyduğumuz olaylarla şahit olmaktayız.

Geçen günlerde yine dehşet verici bir olayı duyduk. Hukuk fakültesinde genç bir öğrenci, gencecik öğretmenini öldürüyor.  Özellikle gençlik için böyle bir olaydan çıkarılacak çok dersler var elbette. Öfke duygusunun aşırı halinin geri dönüşü olmayan sonuçlar verdiğini ve eğitimin manevî ayağının ne kadar önemli olduğunu görüyoruz.  Bu kötü olay karşısında soğukkanlılığını muhafaza edebilen öğretmenin eşinin yaklaşımı ise bir o kadar güzeldi: “Genç arkadaşlarımdan şunu rica ediyorum, iyi bir mühendis, iyi bir hukukçu, iyi bir doktor değil, iyi bir insan olmaya çalışın. En önemlisi insanları sevin ve kötülüğe kötülükle cevap vermeyin.” Evet öğrenci vasfında olan her gence, evvelâ ahlâkî ve insanî eğitim verilmeli, ki tahsili ile birlikte hayata atıldığında hakikî manada iyi bir insan olabilsin. Theodore Roosevelt, “Eğer bir insanı, sadece akıl yönünden eğitiyor, ahlâk yönünden eğitemiyorsanız, toplumun başına yalnızca bir belâ yetiştiriyorsunuz demektir” diyerek, eğitimin ahlâkî boyutunun ne kadar önemli olduğunu vurguluyor.

Günümüzde “öfke kontrolü” başlığı altında bilimsel çalışmalara da konu olan bu duygu patlamasının frenlenmesi konusunda uzmanlar da uyarıyor. Buna göre: Öfkeye yol açan durumları tesbit ederek bunlardan kaçınmaya çalışmak, öfkeye teslim olmama konusunda kendimize telkinde bulunmak, karşıdakini dinleyip iletişim kanallarını açık tutmak, yapıcı eleştirilerle problemleri tartışarak çözmeye çalışmak, duyguları olumlu olarak ifade etme becerisi kazanmak gerekiyor. Kızgınlığı, bağırıp çağırarak, hakaret ederek ifade etme yerine, konuşarak çözmeye çalışılmalıdır.

Duyguların, hislerin yoğun olarak yaşandığı Gençlik döneminde, asiliklerin kötü sonuçlar vermemesi için muhakkak sınır konulmamış bazı duygularımızın terbiye edilmesi gerekiyor. Kontrol edilmeyen, eğitilmeyen her duygumuz kötü davranışlar doğuracaktır. Evet akıl, duyguları dizginlememize yardımcı olur. Sadece hislerimizle hareket edemeyiz. Basit bir yol verme tartışması bile kötü sonuçlar verebiliyorsa, şeytanın öfke silâhını kullanarak bizimle nasıl oynadığının farkına varmalıyız. Allah’ın bize verdiği akıl ve iradeyi kullanarak, aniden alevlenen duygularımıza esir olmamalıyız. Öfke duygusunun sınırını yerinde ve kontrollü kullanarak çizmeliyiz. Ne olur olmadık şeylere sinir edilecek ne de olaylara tepkisiz kalınacak. Orta yol olarak başkalarının sınırlarına tecavüz etmeden, hukuk-u diniye ve dünyevîyeyi esas alacak fıtrî bir duruş sergilenmesi gerekiyor. Bu açıdan orta yolun pekiştirilmesi eğitimde ve toplum terbiyesinde önemlidir; ancak bu durumda suçun ve gereksiz şiddetin önüne geçilebilir. Bunun için öfkemizi, nefsin dizginlerinden kurtarıp akıl, kalp, vicdan ve ruha uyacak şekilde kontrol altına almalıyız. Şiddet arzularının yoğunlaşması bu kontrolsüzlükten kaynaklanmaktadır. Bu mekanizmaları kuvvetlendirecek, besleyecek manevî değerlere de ihtiyaç var. İnsanî ve ahlâkî kuralları temelinde barındıran iman esasları; akıl, kalp ve ruhumuzu besleyerek, irademize hâkim olmamızı sağlıyor ve bizleri her türlü kötü davranıştan alıkoyuyor.

Velhasıl, fıtratımıza yerleştirilen her duygunun bir hikmeti var. Terbiyesinden mesul olduğumuz bu duyguları, kontrol etmemiz gerekiyor. Gençler olarak, yaşadığımız hadiseler karşısında olaylara tepkimizi gösteren öfke duygumuzu da dizginlersek, topluma ve insanlara faydalı eğitimli fertler olacağız inşallah.