“‘Babam Ne Sever?’ başlıklı bu kitap, adını, içindeki bir hikâyecikten alıyor. Tıpkı onun gibi, kitapta yer alan tüm hikâyecikler yaşanmış, fakat gerçekten ibretlik olayları konu alıyor. 

“Eserin yazarı bir hanım. Nevin Alan, hem bir eş hem de bir anne olması hasebiyle, çevresindeki olaylara yaradılışından gelen ‘şefkat’ duygusuyla yaklaşıp bunları kâğıda dökmüş. 

“Hikâyelerin kiminde hüzünlü kiminde de mizahî yönler olsa da, sonuçta ‘hayat’ın kendisi aksettiriliyor. Hemen hepsi de, sonu müsbet ve yapıcı teklif ve tavsiyelerle biten, ‘hayatın içinden’ enstantaneler, yani sahnelerle örülü. 

“Bu küçük kitabı siz okuyucularımıza ‘çizgi-resim’ olarak tarif edebileceğimiz vinyetsiz bir biçimde takdim etmek olmazdı; dolayısıyla içerideki belli başlı hikâyeciklere vinyet yaptırdık. Böylelikle eserin daha bir okunur ve anlaşılır olmasını amaçladık. 

“Hacim olarak hafif, fakat içerik olarak dolu ve sarsıcı bu kitabı eminiz bizim gibi siz de seveceksiniz!”

Üstteki iktibas, adı geçen kitabın “takdim” yazısından. Kitap gayet kısa, fakat güzel bir biçimde tanıtılmış; öyle ki bize, kitabın özellikleri hakkında söyleyecek pek bir şey kalmamış…

Ancak yine de küçük notlarımız var… Kitapta her birisi düşündüren, dolayısıyla dikkat çekici toplam 115 anekdot yer alıyor. (Elimizdeki nüsha Ağustos 2013 tarihli “2. baskı” olup, 13,5 x 19,5 cm ebadında ve 136 sayfa.) 

YASEMİN GÜLEÇYÜZ’DEN TAKRİZ

Kitapta dikkat çeken bir başka özellik ise bir “takriz”i barındırıyor olması. Yazarlarımızdan Yasemin Güleçyüz’ün kaleme aldığı o yazının da tamamını buraya alıyoruz. Şöyle ki: 

“Değerli kardeşim Nevin Hanım, okumam için dosyayı ilettiğinde zamanın nasıl geçtiğini fark etmedim bile! Bir yudumda okuyuvermişim… 

“Hayatın içinden eşimizle, çocuklarımızla, dostlarımızla yaşayabileceğimiz problemlere pratik formüller içeren mini hikâyecikler dizisinden meydana geliyor kitap. 

“Gözlemci kişiliğiyle yaşadığı olayları tefekkür süzgecinden geçirip akide şekeri kıvamında mini hikâyeciklere dönüştürmesi, ondan başka kitaplar bekleyebileceğimizin de işareti hükmünde. 

“Elinizde tuttuğunuz kitap, ‘kendimizle, çocuklarımızla, eşimizle, dostlarımızla…’ olan iletişimimizin sağlıklı bir çizgide, kulluk çerçevesinde inkişafının tohumlarını, meyvelerini ihtiva ediyor. 

“Hikâyeleri okurken düşünüyorsunuz: Kendisiyle barışık, hayatın sırlarını keşfetme gayretindeki, bilinçli annelere ne kadar ihtiyaç var! Annenin yaptığı her bir hareket, söylediği her bir söz, küçük dünyalarda büyük inkişaflara vesile oluyor. Bediüzzaman Hazretlerinin ‘İnsanın en birinci üstadı ve te’sirli muallimi, onun validesidir.’ formülü ne kadar doğru! Tevhit inancı ve ‘ebedî hayatta da beraber olacağımız’ gerçeği, ‘îman esasları’ temeli üzerine kurulmuş bir ebeveynlik, ‘dostluk, evlilik, akrabalık, komşuluk’ ilişkisi ‘Bugünün yarını var, ahiret var…’ düsturuyle şüphesiz ‘ebedîlik’ damgasını da taşıyor. Hikâyecikleri okurken buna benzer düşünceler akıp gidiyor zihninizden. Kitapla birlikte hoş bir fikrî seyahat yapıyorsunuz…”

“Yerde bir papatya görür, yürüyen. Eğilip alır onu, güzelliğini seyre dalar. Koklar derinden ve kulağına takar. Belki defterinin arasında bir yer verir ona, kim bilir! 

“Yerde bir papatya görür, yürüyen. Ve yoluna devam eder. Yerde bir papatya… Görmez onu, yürüyen. 

“Fark edilenler ve fark edilmeyenlerle geçer zaman. Paylaşılanlar ve paylaşılmayanlar vardır bir de…

“Fark ettiklerimizi sizlerle paylaşmak istedik bu kitapla. Okuduklarınız defterinizin arasında sarı bir papatya olursa ne mutlu bize!”