Said Nursî, dikkatleri, haram olan piyango kumarından, kaçırılmaması gereken 'ahiret piyangosu'na çekiyor. Ve asıl bu piyangoya koşmak gerektiğini söylüyor.
Risale-i Nur eserlerinin muhtelif yerlerinde piyango kumarına atıfta bulunan Bediüzzaman Said Nursî, örnek olarak bin (1000) adamın iştirak ettiği ve kazanç ihtimali 'binde bir' olan bir piyango kumarına 24 lirasından 5-10 lirasını veren bir insanın, kazanç ihtimali 'binde dokuz yüz doksan dokuz' olan ebedî saadet piyangosu için '24 saatinden 1 saatini' vermemesini büyük bir akılsızlık olarak nitelendiriyor.
Said Nursî, kişinin 24 saatinden vereceği 1 saatin 'beş vakit namaza' kâfi geldiğini söylüyor.
İşte Risale-i Nur'da dünyevi piyango ile ahiret piyangosunun kıyaslandığı o ifadeler:
"Birtek saat, beş vakit namaza abdestle kâfi gelir. Acaba, yirmi üç saatini şu kısacık hayat-ı dünyeviyeye sarf eden ve o uzun hayat-ı ebediyeye birtek saatini sarf etmeyen ne kadar zarar eder, ne kadar nefsine zulmeder, ne kadar hilâf-ı akıl hareket eder! Zîrâ, bin adamın iştirak ettiği bir piyango kumarına yarı malını vermek, akıl kabul ederse -halbuki, kazanç ihtimâli binde birdir- sonra yirmi dörtten bir malını yüzde doksan dokuz ihtimâl ile kazancı musaddak bir hazîne-i ebediyeye vermemek, ne kadar hilâf-ı akıl ve hikmet hareket ettiğini, ne kadar akıldan uzak düştüğünü kendini âkıl zanneden adam anlamaz mı?" (Sözler, Dördüncü Söz)
***
"Dördüncü Söz'de denildiği gibi, bin lira ikramiye kazancı için bin adam iştirak etmiş bir piyango kumarına yirmi dört lirasından beş on lirayı veren ve yirmi dörtten birisini ebedî bir mücevherat hazinesinin biletine vermeyen halbuki dünyevî piyangoda o bin lirayı kazanmak ihtimali binden birdir; çünkü bin hissedar daha var, ve uhrevî mukadderat-ı beşer piyangosunda, hüsn-ü hâtimeye mazhar ehl-i İmân için kazanç ihtimali binden dokuz yüz doksan dokuz olduğuna yüz yirmi dört bin enbiyanın ona dair ihbarını keşifle tasdik eden evliyadan ve asfiyadan had ve hesaba gelmez sâdık muhbirler haber verdikleri halde, evvelki piyangoya koşmak, ikincisinden kaçmak ne derece maslahata muhalif düşer, mukayese edilsin." (Şualar, On Birinci Şuâ)
***
"Mâdem ehl-i İmân ve tâat, göz önünde gördüğü kabri bir hazîne-i ebediyeye, bir saadet-i lâyezâlîye kendisi hakkında bir kapı olduğunu ve o ezelî mukadderât piyangosundan milyarlar altın ve elmasları kazandıracak bir bilet dahi, İmân vesîkasıyla ona çıkmış; her vakit, "Gel, biletini al," diye beklemesinden, derin, esaslı, hakiki lezzet ve zevk-i mânevî, öyle bir lezzettir ki, eğer tecessüm etse ve o çekirdek bir ağaç olsa, o adama hususi bir cennet hükmüne geçtiği halde, o zevk ve lezzet-i azîmeyi terk edip, gençlik sâikasıyla, o hadsiz elemler ile âlûde zehirli bir bala benzeyen sefîhâne ve heveskârâne muvakkat bir lezzet-i gayr-i meşrûayı ihtiyar eden, hayvandan yüz derece aşağı düşer." (Sözler, On Üçüncü Söz)