Yüce Allah “Şûrâ Sûresi” adında bir sûre inzal buyurarak “Mü’minlere Dünya işlerini meşveret ve şûrâlarla yapmalarını” tavsiye etmiş, (Şûrâ, 42:38.) Peygamberimize de (asm) “istişare et” (Âl-i İmran, 3:159.) emretmiştir. 

Peygamberimiz (asm) bu emre çok imtisal ederek sahabelerine ve ümmetine örnek olmuştur. Hz. Ömer (ra) “Şûrâyı” devletin bir organı haline getirerek sistemleştirmiştir. 

Bu durumda modern demokrasilerdeki parlamenter sistem şeriatın emrine uygundur ve şeriattan alınmıştır. 

Bunun için Bediüzzaman “İstibdad zulüm ve tahakkümdür; meşrûtiyet adalet ve şeriattır” (Divan-ı harb-i Örfi, 23.) buyurarak parlamenter sistemin şeriatın emrine uygun olduğunu açıkça belirtmiştir. 

Ümmetin istişare ve ittifakının şeriatın uygulaması ve emri olduğunu da açıkça belirten Bediüzzaman “İcmay-ı ümmet, şeriatte bir delil-i yakînîdir. Rey-i cumhur şeriatte bir esastır. Meyelân-ı âmme şeriatte muteber ve muhteremdir” (Münâzarât, 40) demektedir. 

**

Parlamenter sistem içinde farklı inanç ve düşüncede insanlar elbette bulunacaktır. Herkesin düşüncesi aynı olsa meşverete zaten gerek kalmaz. Hüküm ise eksere göre verilir. Amaç da hak ve hürriyetleri korumak için gerekli kanunları yapmaktır. Üç yüz farklı düşüncede olan insanın fikir ve düşüncelerini birleştirecek olan şey “maslahatlar, hak ve hukuktur.” Hak ve maslahat ise, şeraitte bir esastır. Hukuk değişmez; ancak tatbikat ve tercihattır ki meşverete ihtiyaç gösterir. (Münâzarât, 38-45)

**

Demokrasi “meşveretin” devlete ve yönetime hâkim olması demektir. Meşveretin hâkimiyeti milletin hâkimiyetini sağlar. Demokrasi ile milletin hâkim olduğunu ve hükmün milletin eline geçtiğini ifade eden Bediüzzaman bu düşüncesini de “Meşrûtiyet hâkimiyet-i millettir. Yani efkâr-ı âmmenizin misal-i mücessemi olan mebusân hâkimdir; hükümet, hâdim ve hizmetkârdır” (Münâzarât, 42, 79)  demektedir.

Bediüzzaman Said Nursî Hazretleri Kasım 1922 yılında Ankara’da Büyük Millet Meclisine geldiği zaman meclise hitaben yayınladığı ve okuttuğu beyannamede “Ey Ehl-i Hal ve’l-Akd” diye hitap etmesi İslâm bilginlerinin devlet başkanını seçen kurumun yani “Ehl-i Hal ve’l-Akd”in parlamenter sistem ve Asr-ı Saadetteki “Şûrâ” kurumu ile aynı olduğunu göstermektedir. 

**

Taceddin Demir Anlatıyor:

12 Eylül 80 ihtilâlinden sonra Demirel’e “Siyaset Yasağı” getirilmişti. Bu sebeple Demirel’in siyasî konularda konuşması ve fikir beyan etmesi yasaklanmıştı. Adeta Güniz Sokak’taki evine hapsedilmişti. Bu sebeple gazeteciler özellikle de gazeteci Nazlı ILICAK “Bir Bilen” diye “Baba” diye Süleyman Demirel’in sözlerini gazetesindeki köşesinden halka duyururdu. 

Süleyman Demirel Cuma Günü Cuma namazından önce kapılarını ziyaretçilere açardı ve kim gelirse kabul eder kendileri ile görüşürdü. O zaman Demirel’i ziyaret etmek de cesaret istiyordu. Zira Demirel’in ziyaretçileri kapıdaki polisler tarafından resimleri çekilerek fişleniyordu. Ne karanlık günlerdi… Geçti Elhamdülillah... Bu günler de geçecek…

Demirel’i sık sık ziyarete giderdim. Demirel ziyaretçilere “DERSİMİZ DEMOKRASİ” diye başlar ve İslâm Tarihi’nden, Hulefa-i Raşid’inden örnekler vererek ‘demokrasi’yi ders verir. Bizlere moral aşılar ve “Siyasî mücadeleden vazgeçilmez ve halka küsülmez!” derdi. Sonra da “Haydin arkadaşlar Cuma namazına!” der ve bizimle beraber Çankaya’daki camiye namaza giderdi.” 

**

Bu günlerde “Demokrasi Dersi”ne ihtiyacın daha çok hissedildiği açıktır. Bu derslere devam edeceğiz inşallah!..