1. İtikad, ahkâm ve ibadet konusunda ifrat ve tefritten uzak hadd-i vasat olan istikameti ve “Sırat-ı Müstakimi” “Vasat ümmet” (Bakara, 2: 143.) çizgisini takip eder. 

2. Dinin kaynağı olarak “Kitap, Sünnet, İcma ve Kıyas”ı kabul eder, Peygamberimizin (asm) sünnetine göre Kur’ân-ı Kerîm'i anlar ve yorumlarlar. Sahabelerin amelleri ve sözlerine değer verir, kendi sözlerini ve görüşlerini onların önüne geçirmezler.

3. “Hulefa-i Raşidin”e gerekli hürmeti gösterir, faziletlerini ve hilâfetlerini hilâfet sırasına göre dine yaptıkları hizmetlerine göre takdir ederler. 

4. Dinde tartışmaya girmezler. Özellikle itikadî konularda, müteşabih âyetlerin anlaşılmasında ve kader meselesinde tartışmaya girmez, Kur’ân ve Sünnette belirtildiği şekilde iman eder, anlamak için “İlimde rüsuh peydan eden âlimlere” (Âl-i İmran Sûresi, 3: 7.) müracaat ederler.

5. Sahabeler arasındaki muharebelerde her iki tarafta ölenlere şehit nazarı ile bakar hiçbir sahabeyi suçlamazlar. 

6. Kur’ân-ı Kerîm'de “Düşünmez misiniz?” “Akletmez misiniz?” “Ey akıl sahipleri ibret alınız” gibi âyetleri düşünerek akla değer verirler. 

7. Mü’minler arasındaki kardeşliğe değer verirler, kıbleye dönüp namaz kılanları tekfir etmekten Allah’a sığınırlar. Mü’minler arasında sevgi ve muhabbeti esas alır, düşmanlığı ortadan kaldırmaya çalışırlar.

8. Ehl-i Sünnet Allah’ın velilerine asla düşmanlık beslemezler.

 9. Ehl-i Sünnet Allah’a peygambere ve emir sahibi idarecilere itaat ederler. Yeryüzünde fesat çıkarmaz, asayişi bozacak durumlardan kaçınırlar.