“Naşir-i Efkâr” olan gazeteler “hürriyet-i fikir ve serbestî kelâm ve hüsn-ü niyet ve selâmet-i kalb” (Tarihçe-i Hayat, 2011, s. 122.) için yayın yaparlar.

“Nâşir-i ağraz” olanlar ise “edebsizdirler, efkâr-ı umumiyeyi karıştırırlar, cerbeze ile hakikati gizleyerek batılı hak ve hakkı batıl göstermeye” çalışırlar.

***

Demek ki fikir gazeteleri dört şey için yayın yaparlar.

1. “Fikir Hürriyetini” savunurlar. 

2. “Konuşma Hürriyetini” temin ederler. Fikir sahipleri düşüncelerini basın ve yayın yoluyla duyururlar. Bunun vasıtaları gazetelerdir.

3. “İyi niyetle” yayın yaparlar. Her şeyin daha iyi olmasını isterler.

4. “Kalplerinde kötü bir niyet” taşımazlar. Savundukları şeylerin arkasında bir menfaat ve çıkar amacı gütmezler.

Bunlar “Naşir-i efkâr” olan gazetelerin temel prensipleridir.

***

“Garazkâr cerideler” ise şöyledir:

1. Edebsizdiler. Bunun için Bediüzzaman “Ey gazeteciler! Edibler edebli olmalı!” (Tarihçe-i Hayat, 103.) ifadeleri ile gazeteleri uyarmıştır. 

2. Efkâr-ı umumiyeyi karıştırırlar. Yani demagoji yaparlar. Okuyanların kafalarını karıştırırlar.

3. Yayınları cerbeze ve mugalatadır. Hakkı bâtıl, bâtılı hak göstermeye çalışırlar. Yayınları kasıtlı ve taraflıdır. Bu sebeple Bediüzzaman “.... onların sözleri, kalb-i umumî-i müşterek-i milletten bîtarafane çıkmalı!” (Tarihçe-i Hayat, 103.) diye onları ikaz etmek durumunda kalmıştır.

Günümüzde ceridelere, radyo ve televizyonlar da ilâve olmuş ve hepsine birden MEDYA adı verilmiştir. 

Medya’nın yüzde doksanı “garazkâr” yayın yaptıkları herkesin malûmudur.

***

Bütün bunlara rağmen...

Bediüzzaman der ki: “Millet uyanmış; mugalata ve cerbeze ile iğfal olunsa da, devam etmeyecektir. Hakikat telâkki olunan hayalin ömrü kısadır. Feveran eden efkâr-ı umûmiye ile, o aldatmalar ve mugalatalar dağılacak ve hakîkat meydana çıkacaktır, inşaallah.” (Tarihçe-i Hayat, 121.)

***

O zaman “Hakikatin gür sesi” olan “Nâşir-i efkâr” Yeni Asya güneş gibi parlayacaktır.

Çünkü Yeni Asya “Gerçekten haber verir.”