Biz nasıl kendi kendimizi idare ederdik? Bütün bu görünen ve göremediğimiz âlemlerinin nasıl işlediğini, nasıl idare edildiğini anlayamazdık. Kendimizi nasıl idare edeceğimizi bilemez ve hayatımızı gerektiği gibi sürdüremezdik, Ya Rab, Ya Müdebbir. 

Bizi bize bıraksaydın Ya Rezzak; biz kendi rızkımızın ne olduğunu, bunlara ne kadar, hangi zamanda ihtiyacımız olduğunu bilemezdik? Rızık denilen yenebilen veya yenilmeyen her çeşit rızkı biz hangi gücümüzle, hangi bilgimizle, hangi öngörümüzle seçebilir, hangisinin bize faydalı, hangisinin zararlı nasıl karar verebilirdik? Sen bizi bizden daha iyi düşünüyorsun.

Bizi bize bıraksaydın Ya Hayy; biz nasıl hayatlı olur ve bu dünyada yaşar durumda bulunurduk? Bizi yarattın, hayatımızı verdin ve yaşatıyorsun. Biz hayatımız boyunca hayatı nasıl devam ettireceğimizi bile bilemiyoruz. Bu hayatı bize emanet ettin, hayatı yaşamamız için bütün şartları sağladın, bizim yapacağımız da her halde bildirdiğin şartlara uymak olmalıdır.  

Ya kayyum; hayatı vermekle kalmadın aynı zamanda bu hayatımızı sürdürmemizi sağladın ve bu devamlılığı her an, her yer ve her durumda devam ettiriyorsun. 

Bizi bize bıraksaydın Ya Kuddüs; her yer kirlilikten yaşanmazdı. Büyük bir fabrika gibi çalışan dünya ve sema denizi tertemiz oluyor tabi biz insanların kirli elleri kirletmeseler. Bu temizliği sağlamak için karıncalardan, mikroplardan tut, akbabalara kartallara, vatoz balıklarından rüzgâr ve yağmura ve semadaki kara deliklere kadar sayısız temizlik memurları yarattın. Binlerce şükür sana Ya Kuddüs.

Bizi bize bıraksaydın Ya Vedud, Ya Habib; biz, insan olarak ne kendimizi, ne birbirimizi, ne güzel çiçekleri, leziz yemekleri, ne de diğer bütün güzellikleri sevebilirdik. Bizleri sevdin de yarattın, hem bizim kalbimize sevme duygusunu verdin. Bize bu duyguyu vermeseydin, ne Seni, ne Sevgili Habib’ini (asm), ne de Kur’ân’ın nurlarını bizlere bu asırda ulaştıran âlimlerimizi, özellikle de zamanımızın müceddidini sevebilirdik, Ya Habib, Ya Mahbub, Ya Vedud.  

Ya Rahman, Ya Rahim; merhametin olmasaydı biz ol(a)mazdık, bu âlemler olmazdı. Sen’in merhametin olmasaydı, ne bu dünya olurdu, ne onu şenlendiren bitkiler ve hayvanlar taifesi olurdu. Sana inanmayanlar dahi bu dünyada sağlıkla ve mutlulukla yaşabiliyor. Ya Rahim; merhametinin biz inananlara ahirette de devam edeceğini biliyor, inanıyor ve ona göre Sana binlerce şükür ediyoruz. 

Ya Settar; bilerek veya bilmeyerek yaptığımız hatalarımızı, işlediğimiz kusurları ve  hatalarımızı örtmekle, bizi utanmaktan, sıkılmaktan, başkalarının yanında küçük düşmekten koruyorsun.

Ya Vahid, Ya Ehad! “bir yavruya gerekli sütü gönderdiğin gibi, birden bütün yavruların pek çok harikulâde ve pek çok şefkatkârane olan küllî ve umumî iaşeleri ve validelerini onlara musahhar etmektesin. 

Bizi bize bıraksaydın Ya Şafi; her türlü hastalıklarımızdan nasıl şifa bulurduk. Yalnız ilâçlar, tedavi şekilleri, doktorlar gibi görünen sebeplerden şifa ummak durumunda kalıp yanlış yollara sapabilirdik. Ya Şafi! Zemin denilen hastane-i kübrada bulunan bütün dertlilere âlem denilen eczane-i ekberden ilâçların ve dermanlarınla şifayı ancak Sen ihsan edersin.