“İstikbalde gelecek nefret ve tahkirden sakınmak, tüh o asrın gayretsiz adamlarına denildiği zaman yüzümüze tükürükleri gelmemek için veya silmek için yazılmıştır” 1 sözlerine muhatap olmamak ve ithamlara maruz kalmamak için gayretimizi bu yönde kullanmak zorundayız. Büyük dâvâ adamı, strateji uzmanı Bediüzzaman’ın çizdiği yol gösterdiği hedef bizim için yol haritası olmalıdır. Büyük düşünceleri olmayanlar, büyük projelere imza atamazlar. Büyük işler, büyük dimağların mahsulüdür. Geleceğin inşasında kutlu bir hedef gösteren eserler bize güçlü bir referans kaynağıdır. Bunun için Bediüzzaman Hazretleri’ne medyunu şükranız. Artık şehir hayatının bize dayattığı realiteyi doğru okumak zorundayız. Eskide olduğu gibi büyük aile ortamı yok. Dede ve nineler artık evlerin baş köşelerini süslemiyorlar. “Anne ve baba işe, çocuk kreşe’’ yerine, çocuk eğitimi için tedbirler almak gerekiyor. Bu hayatî ihtiyaç gerek çocuklar, gerekse anne ve babaları yeni arayışlara sevk ediyor. 

Bediüzzaman küçük yaşta verilmesi gereken eğitimin önemini şöyle ifade ediyor: “Bir çocuk, küçüklüğünde kuvvetli bir ders-i imanî alamazsa, sonra pek zor ve müşkül bir tarzda İslâmiyet ve imanın erkânlarını ruhuna alabilir.’’2 Bu boşluğu doldurmak için geleceğin sahipleri olan yeni kuşakların yetiştirilmesinde eğitim kurumlarının varlığı şüphe götürmez bir gerçektir. Kendi yavrularımızı, kendi değer yargılarımızla bezemek en hayatî bir konu olarak önümüzde duruyor. Fevkalâde bir planlama ile bu faaliyetlerin koordine edilmesi zaruret haline gelmiştir. Pozitif bir anlayışla bu süreci ‘’Doğru İslâmiyet ve İslâmiyete lâyık doğruluk” esasları çerçevesinde öğrencileri eğitimin nesnesi değil, öznesi yapmalıyız. Çocuklarımızın zihinlerini tertemiz iman hakikatlarıyla bezeyip, ruhlarını marifetle süsleyerek his ve gönül dünyalarını sevgi ile donatmalıyız. Eğitim yuvalarını gül bahçelerine çevirmeliyiz. Bizim eğitim anlayışımız pozitif değerler üzerine kurulmuştur. “Kolaylaştırın zorlaştırmayın, müjdeleyin nefret ettirmeyin” talimatı yol haritamız olmalıdır. Beş duyu organıyla, kabiliyeti ve şahsiyetiyle, iç âlemindeki boyutuyla farklı olarak yaratılan insanları iyi tahlil ederek bir metodoloji geliştirmeliyiz. Çünkü insanlar tek bir tornadan çıkmadığına göre her insan farklı bir dünyadır. Farklılıkların bilincinde olarak şahısların seviyelerine göre bir eğitim anlayışını öncelemeliyiz. Çoklu zekâ sistemlerine göre eğitim ve öğretim faaliyetlerini koordine etmeliyiz. Olayları, dar düşünce kalıpları ile çözemeyiz. Mevcut paradigmanın iflâs ettiği bedihidir. Kendi düşünce sistemimize göre yeni bir paradigmaya ihtiyaç vardır. Hastalıklı problem üreten bu yapıyı çağdaş eğitim anlayışı ile dizayn etmeliyiz. Çözemediğiniz problemler sizi çözer boşuna dememişler. Kavgayı değil sevgiyi, düşmanlığı değil dostluğu, ideolojiyi  değil, pedagojiyi esas almalıyız. Eğitim sistemimizin yoğun bir yenileme sürecine ihtiyacı var. Bu süreci iyi analiz edip sistemi sağlam esaslar üzerine inşa etmeliyiz. “İnsanlık merhamet üzerine kurulmuş, merhametini kaybeden insanlığını kaybeder” diyerek merhamet eksenli bir eğitim esas alınmalıdır. Eğitim ile ilgili projeler hayatî öneme haizdir. Eğitim, ailede başlar okulla beslenir ve inkişaf eder. Eğitim ve öğretim faaliyetleri fıtrata uygun bir formatta uygulanmalı ve pratik etkin metodlar benimsenmelidir. Kur’ân mutfağında pişen manevî gıdalar kalpleri besleyecek, ruhları doyuracak lâtife ve hisleri şaha kaldıracaktır. Gelecek bambaşka bir eda ile gelecek. Geleceği hakkımızda hayırlı kılmak için kendimize has bir gelecek tasavvuruna sahip olarak zemin hazırlamak gerekir.

Dipnotlar: 

1- Mektubat, s. 416.

2- Lem’alar, 24. Lem’a, 1. Nükte.