Bir yerde gördüğünüz binalar birbirine eşit seviyede ise, orada hak var, adâlet var demektir.
Şayet, bunun tersi söz konusu ise, yani binaların—genişliği ve bilhassa yüksekliği—birbiriyle uyumsuz halde olup ciddî farklılıklar gösteriyorsa, orada hak ve adâlet büyük çapta çiğneniyor demektir.
İşte, bu müsbet düşüncenin hâkim olduğu Avustralya’nın hangi şehrine, hangi bölgesine gittiysek, aynı mevkideki binaların birbiriyle gayet uyumlu ve aynı seviyede olduğunu gözlerimizle gördük.
Yüksek katlı binalar, genellikle şehir merkezinde veya belli bir bölgede yer alıyor. Geri kalan binalar ve bilhassa tek katlı, ya da dubleks/tribleks evler, birbiriyle son derece uyumlu bir vaziyette.
Dahası, şehirdeki yeşil alanlar ile evlerin park ve bahçe kısımlarına olabildiğince itina gösteriliyor.
Ekserisi müstakil durumdaki hemen her evin önü ve arkasında bahçe alanı vardır.
Dikilen ağaçlar ise, çevredeki kuş türlerine zarar vermeyecek ve genel manzarayı da boğmayacak bir düzenlemeye tabi tutularak dikiliyor.
Önemli bir diğer nokta: Geniş caddelerin kenarında iki metre kadar çimenlik alana yer verilir; yaya kaldırımı ise ondan sonra yer alır.
Tâ ki, yollar ferah olsun ve bilhassa yayalar, otomobillerin gürültüsünden, egzost dumanından, yahut yoldaki trafik kazalarından fazla etkilenmesin, zarar görmesinler diye...
Din-inanç hürriyeti
Yerinde görüp öğrendiğimiz kadarıyla, diğer hürriyetlerde olduğu gibi Avustralya’da din ve inanç hürriyetinde de “mükemmele doğru” bir gidişat var.
Cami, medrese, Kur’ân kursu gibi İslâmî kurum ve kuruluşların, hizmet ve faaliyetlerin önünde ciddî hiçbir engel görünmüyor.
Dahası, bunlara karşı büyük bir saygı ve teşvik durumu söz konusu.
* * *
Genç bir kardeşimizi dinliyoruz:
“Lisede okurken, öğle ve ikindi namazlarını rahatça kılabilmek için okul idaresine müracaat ettim.
“Başta müdür olmak üzere, okul idaresi bu talebimi memnuniyetle karşıladı. Huzur içinde namaz kılabilmem için de, bana okulun güzel, en temiz, en sakin odasını tahsis ettiler.
“Orası bir nevî mescid oldu. Başka arkadaşlarım da gelip aynı odada namaz kılmaya başladılar.”
* * *
Söz/nişan merasimine bizzat iştirak ettiğimiz Zehra Hanım kardeşimizin lise hayatında yaşadıkları...
Kendisi 12 yaşını bitirip 13. yaşına girdiğinde, hür iradesiyle başını örterek tesettüre giriyor.
Onun başını örterek okula geldiğini makam odasının penceresinde görüp fark eden okul müdürü, hemen telefonla ailesini arayıp diyor ki:
“Kızınız başını örterek dinini yaşamaya karar vermiş görünüyor. Bu durumda, acaba bize de düşen bir iş, bir hizmet var mı? Meselâ, ibadetini rahatça yapacak bir oda lâzım olacak mı? Bu konuda lütfen bize bilgi verin ki, çocuk mânevî yönden sıkıntı çekmesin, huzuru bozulmasın.”
Sonuç: Zehra kardeşimize namaz için özel bir oda tahsis ediliyor.
(Devamı var)
***
@salihoglulatif’ten: Bediüzzaman Said Nursî: Celcelûtiye, Süryanice BEDİ demektir ve bedî mânâsındadır. “Bediüzzaman” lâkabı benim değil; belki Risâle-i Nurun mânevî bir ismidir. Bende emaneten duruyordu. Şimdi hakikî sahibine iade edildi. (8. Şuâ'dan özetle)
Avustralya Nur Vakfının düzenlemiş olduğu sohbet, seminer ve konferanslara hanımların iştiraki de takdire şayan bir seviyede oldu.
Muhammed ile Zehra kardeşimizin söz-nişan merasimine de iştirak ettik.