Bu zamanda en mühim ve en makbul sayılan hizmetlerin başında “insan merkezli” hizmet ve faaliyetler gelir. Dolayısıyla, yapılacak olan en büyük yatırımların da “insan/adam yetiştirme” maksadına matuf olması icap ediyor.
Vangölü’ndeki Akdamar Adasında 50 talebe yetiştirmenin, dünyayı fethetmek için birinci basamak ve öncelikli şartlardan biri olduğuna kanaat getiren bir mefkurenin sahibiyiz.
İşte, aynı mefkureyi paylaştığımız Konya’daki fedakâr arkadaşlarımız elele-başbaşa vererek, asgari 50 talebeye daimî hizmet verecek bir ilim-irfan yuvasını vücuda getirdiler.
Kaba inşaatı bitme noktasına gelen bu bina için, şimdi sıra iç ihtiyaçlarının karşılanmasına geldi. Dolayısıyla, bu noktada siz hayırseverlerin iştirakını bekliyorlar.
Büyük Anadolu İlim ve Kültür Vakfına ait Meram’daki bu külliye tamamlandığında, aynı zamanda 300 kişilik seminer-konferans salonu olacak. Bu demektir ki, aynı anda yüzlerce misafir de ağırlanabilecek.
İşte, bütün bu hizmet ve faaliyetlerin suhûletle yapılabilmesi için, şimdilik asgari seviyede tutulan şöyle bir “aynî ihtiyaç” listesi hazırlandı:
Çamaşır makinası, kurutma makinası, buzdolabı, halı süpürme makinası, baza, kanepe, yatak minderi, yastık, battaniye, nevresim takımı, halı, yolluk, yer plastiği, büyük çay makinası, 300 adet çay bardağı, çay tepsileri, 100 adet su bardağı, servis tabakları, çatal, kaşık ve sair endüstriyel mutfak araç-gereçleri...
Yardımlar için gerekli bilgiler
Aynî yardım gibi nakdî yardımlar için de gerekli teknik bilgileri vermekte fayda var.
Yardımda bulunacak olan hayırseverler, aşağıda vereceğimiz teknik bilgilerle bizzat kendileri de doğrudan irtibata geçebilir ve daha etraflıca mâlumat alabilirler. Yardım ve irtibat bilgileri kısaca şöyledir:
Büyük Anadolu Eğitim ve Kültü Vakfı
Telefonlar
Cafer Kaysıcı: 0505 496 06 36
Ali İhsan Azılı: 0531 678 16 14
E-Mail: [email protected]
***
RUZNÂME 27 Ocak 1954
Köy Enstitüleri’nin resmî kapanışı
Plân-proje kısmı 2 sene evveline dayanan Köy Enstitülerinin kuruluş tarihi 17 Nisan 1940 olarak biliniyor. 14 yıl boyunca 17 bin 300 kadar köy öğretmeni yetiştiren bu okulların resmen kapatılması tarihi 27 Ocak 1954.
Zamanla sayısı 20’yi geçen bu okulların en meşhûr olanı, Ankara'nın yanı başında kurulan Hasanoğlan Köy Enstitüsüdür. Diğerleri ise, Türkiye'nin muhtelif bölgelerinde, özellikle demiryoluna yakın köylerde tesis edildi.
Köy Enstitüleri hakkında toptancı bir yaklaşımla değerlendirme yapmak doğru olmaz.
Zira, bu okulların çok fenâ yönleri yanında bazı faydaları da görülmüştür. Meselâ, köy çocuklarının zaten içinde bulundukları tarım ve ziraat sahasında hem teorik, hem de pratikte daha bilinçli şekilde yetiştirilmeleri, köylülerin de bunları örnek alarak daha modern ve kaliteli üretim yapmaya yönelmeleri, nisbî bir fayda sağlamıştır.
Buna mukabil, dinî, ahlâkî ve kültürel sahada özden sapma, hatta sapıklık derecesindeki yaşantılara meydan verme şeklinde görülebilecek öyle uygulamalar olmuştur ki, cidden tam bir yüzkarası niteliğinde.
Zaten, bu okulların kapatılmasında en büyük gerekçe de bu olmuştur ki, ilk on yıllık sürenin ardından, bu enstitüleri açtıranlar dahi yaptıklarını savunamaz bir duruma gelmişlerdir.
Meselâ, Anadolu köy çocuklarının müzikte en yatkın oldukları saz ve kaval çalmayı ve bu çalgılar eşliğinde halk müziğini geliştirmek yerine, bu çocuklar daha çok Avrupaî tarzı yansıtan mandolin ve akardeon çalmaya zorlanmışlardır.
Beterin beteri ise, ekseriyeti yatılı olan Köy Enstitülerindeki kız ve erkek öğrencilerin karma eğitime tabi tutulması ve bu gençlerin yine bozulmuş Avrupanın ahlâk normlarını bile zorlayan din dışı bir hayata alıştırılmaya çalışılması olmuştur.
Neticede, muhalefet partisinin bile artık savunamaz hale geldiği Köy Enstitüleri, 1954'te resmen kapatılarak tarihe karışmış oldu.