Dolayısıyla "İnsanım" diyen herkes, terörün her çeşidini lânetlemeli. Çünkü, terör din ve milliyet ayrımı yapmaksızın her insanı incitiyor, herkesin canını yakıyor, malına-mülküne zarar veriyor.

* * *

İster dinî damardan, ister millî cenahtan gelsin, hiç fark etmez... Aklı sönmemiş, vicdanı çürümemiş her insanın, terör fikriyatıyla birlikte her türlü terörist faaliyetini de tereddüt dahi göstermeksizin reddetmesi ve üzerine lânet yağdırması lâzım. Aksi halde, kendisi de rahat edemez ve huzur yüzü göremez.

Uzun zamandır, Türkiye ve Ortadoğu coğrafyadaki Müslümanların, özellikle Müslüman Kürtlerin çekmiş olduğu dayanılmaz sıkıntıların bir sebebi budur: Terörü lânetlemede zayıf kalıyor, şaşkın duruyor, gevşek ve ürkek davranıyor.

* * *

Neyse ki, son zamanlarda durum biraz olsun değişmeye başladı. Muhtelif merkezlerde yapılan protesto yürüyüş ve gösterileri “Çıkmayan candan ümit kesilmez” gerçeğini derhatır ettirdi.

Bu tavrın, şuurlu bir şekilde artarak devamını diliyoruz.

Bu arada şunu da ekleyelim: Kimin ne gibi dinî, sosyal ve siyasî bir fikriyatı varsa, bunun mücadelesini ortamı terörize etmeden sürdürmesi lâzım.

“Öyle bir ortam yoktur” diyenler, ciddî ve samimî olmadıkları gibi, işi daha da yokuşa sürerek zorlaştırdıklarının belki farkında bile değiller. Böylelerinin peşinden gidilmez, söylediklerine itibar edilmez. Zira, büsbütün bir “kaotik ortam”a sebebiyet veriyorlar.

Özetle, her hal ve şart altında, bilhassa Müslüman Kürtlerin yine de çıkıp herkesten ziyade terörü reddetmesi, lânetlemesi elzem olmuştur.

Çünkü, bu mel’un işin, onlar nâmına, onların bir takım hak ve menfaatleri nâmına yapıldığını iddia eden ardı karanlık bir terör örgütü/odağı var.

Bu örgüt, karanlık başka odaklardan da destek alarak, gencecik Kürt çocuklarını hamasetli söylemlere toplayıp, parti parti ateşe atıyor, habire mengeneden geçiriyor.

Bu kanlı kısır döndü, böyle yıllar yılı sürüp gidiyor. Binlerce masum insanın kanıyla birlikte, anaların-bacıların gözyaşı da seller gibi akmaya devam ediyor.

Sonuçta, yine elde var sıfır. Hatta, eksi bâkiye...

İşte, onun için diyoruz ki: Terörü öncelikle Kürtler lânetlemeli.

Hem öyle böyle değil; belki, en yüksek perdeden ve en yüksek bir sadâ ile bütün dünyaya işittirecek derecede bağırarak terörü lânetlediklerini ibrâz etmelidirler. Tâ ki, bitsin-tükensin, defolup gitsin başımızdan, bu müzmin belâ...

Tıpkı, Üstad Bediüzzaman’ın “İstibdattan, herkesten ziyade biz zarar-dideyiz” dediği gibi, biz de hemen her vesileyle diyoruz ki: "Terör, öncelikle ve herkesten çok Kürtlere zarar veriyor."

Bir diğer nokta şudur: Kemalist Türkçülüğe dayanan resmî ideolojinin yanlışlığı ve sakatlığı, bir başka yanlışa ve sakatlığa haklı gerekçe değildir ve olamaz. Kim ne yapacaksa, neyin mücadelesini verecekse, mutlak sûrette “müsbet hareket” dairesinde kalarak yapmalı, etmeli, gitmeli...

Son söz

Ey Kürt kardeşler!

Doğuda-batıda, şurada-burada vukû bulan masumlara yönelik menfur saldırıların, acaba birinin diğerinden herhangi bir farkı var mı? Olabilir mi? Her ocağa düşen ateş, her yüreğe saplanan evlât acısı, aynı derecede yakıcı değil mi? O halde, bütün dünyaya işittirecek bir sadâ ile "Teröre lânet!" diye haykırmanız gerekmez mi? Çok şükür ki, ufak ufak da olsa başladınız; lütfen, bu insanî tavrı arttırarak devam ettirin.

@salihoglulatif: Büyük Selçuklu Devletinin kurucu sultanı Tuğrul Bey: Kendime bir Saray yapıp da, onun yanında ondan daha ihtişamlı bir mescid, bir mâbed yaptırmazsam, İlâhî huzûra gitmeye utanırım. #OkullardaMescitİstiyoruz