"Ümitvar olunuz, şu istikbal inkılâbı içinde en yüksek gür sada İslâm'ın sadası olacaktır."

Piyasalar

Şahsa bağlılık, yarayı derinleştirir

M. Latif SALİHOĞLU
14 Aralık 2017, Perşembe
Müslüman toplulukların en önde gelen problemlerinden biri, hiç şüphe yok ki şahsa bağlılık, şahsî tahakküm veya lider sultası gibi ruhî, fikrî, siyasî, sosyal marazlardır.

Bu içtimaî hastalıkların çoğu müzmin, yani kronik hale gelmiştir. Bundan kurtulmak, öyle sanıldığı gibi kolay değildir. Bu marazın tedâvisi, en azından zararsız hale gelmesi için, hem uzun zaman, hem de yoğun bir çaba gerektiriyor.

Düşünün ki, Risâle-i Nur Külliyatında en çok nazara verilen bu gibi içtimaî meselelerin başında, “Zamanın şahıs zamanı olmadığı” vurgusu var. Muhtelif Risâlelerde “Fanî şahıslar hiç hükmünde. Kıymet ve ehemmiyet ferde göre değil, şahs-ı mâneviye göre olmalı” şeklinde mükerrer ikaz ve ihtarlarda bulunuluyor.

Ama, gelin görün ki, bütün bu ikaz, ihtar ve irşadlara rağmen, aynı Risâleleri okuyanlar dahi kemiyet itibariyle şahıslara perestiş ediyor, ferdî imtiyaza değer veriyor, aklını-fikrini grup liderinin cebine koyabiliyor, vesaire...

Cidden, hayret ve taaccüp etmemek elde değil.

Üstelik, telâfisi mümkün görünmeyen ciddi hata ve zararların vukuuna rağmen, yine de “Şahsa bağlılık, lidere perestiş” hastalığı hükmünü icraya devam ediyor: “Yok yok, bizim hoca, bizim abi, bizim lider, bizim postnişin... hata yapmaz, doğru yoldan sapmaz...” gibi teraneler, maalesef başını almış dolu dizgin şekilde gidiyor.

İşte, bizim de en fazla üzerinde durduğumuz ve ihtiyaca binaen “Ettekrarü ahsen; velevkâne yüz seksen” kaidesince nazara vermeye çalıştığımız meselelerin başında bu müzmin husus geliyor.

Zira, sırf bu sebeple yaşanan acıları yakînen görüp hissediyor ve dehşet veren umumî tahribatı üzülerek müşahade ediyoruz. Yekûn tutan zarar-ziyanın derecesi, maalesef şahsa bağlılık nisbetiyle adeta başabaş gidiyor. Yani, şahsa bağlılık ne kadar derin ve şiddetli ise, ardından gelen tokatlar, yaşanan eziyetler ve hasıl olan yıkımlar da aynı ölçüde büyük, derin ve şiddetli oluyor.

Bu sebeple, söz konusu “şahsa bağlılık” marazının vermiş olduğu maddî-manevî zararları, biz de adeta “Gafil kafaya tokmak” kabilinden keskin ve mükerrer şekilde nazara verme ihtiyacını duymaktayız.

GÜNÜN TARİHİ 14 ARALIK 1913

Liman Paşa Osmanlı ordusunda

Osmanlı ordusunun modernize edilmesi maksadıyla dâvet edilen Alman General Liman Von Sanders, 42 kişilik bir subay grubuyla birlikte 14 Aralık 1913’te İstanbul'a geldi

Osmanlı ordusunun, bu tarihlerde yenilenmeye, ıslâh edilmeyen, kısaca baştan ayağa modernize edilmeye şiddetle ihtiyacı vardı. Ama, bu ihtiyaca rağmen, uzun yıllardır bu meyanda herhangi bir teşebbüste bulunulamamıştı... Tabii, kolay değildi. Zira, en ufak bir değişiklik söylentisi bile askeri rahatsız ediyor, bazı paşaları isyan noktasına getirebiliyordu.

Vakıa şu ki: Osmanlı ordusu uzun zamandan beri katılmış olduğu savaşlardan hep mağlubiyetle çıkıyordu. Neredeyse 200 yıldır devam edip gelen bu mâkus talihi bir şekilde değiştirmek gerekiyordu.

İşte, başta Enver Paşa olmak üzere, ordunun kurmayları bu yönde ciddi bir teşebbüste bulunmak istediler. Özellikle, 1911'deki İtalyan Harbi, 1912 ve 13'teki Balkan Harplerinde yaşanan perişaniyet, orduda yeni bir düzenlemeyi zaruri kılmıştı. Nihayet, Osmanlı ordusunun komuta kademesi bu işe karar verdi ve Almanya ile özel bir anlaşma yaptı.

Bu esnada, ordudaki yaşlı subayların emekliye sevk edilmesi ve ordunun gençleştirilmesi de gündeme geldi. Hiç çekinilmeden, bu uygulamaya da gidildi. Binlerce subay emekliye sevk edildi. Ne var ki, bu konuda tam isabet kaydedilemedi.

Çünkü, ileri yaşta olsa da, bazı subaylar cidden aktif, dinamik ve hepsinden önemlisi büyük tecrübe sahibiydi. Onların kritik bir zamanda emekliye zorlanması, Osmanlı ordusu için büyük kayıp oldu. Genç subayların, Birinci Dünya Savaşında canla başla mücadele etmesine rağmen, muhtelif cephelerde mağlup düşmesinin zahirî bir sebebi de, harp sanatında tecrübe sahibi olamamalarıydı.

* * *

Liman Paşa, Türkiye’deki Alman askerî heyetinin de başkanı idi.

Yapılan anlaşma gereği, Orgeneral rütbesiyle Osmanlı ordusunda yapılacak olan reform hareketinin başına getirildi. Aynı zamanda, karargâhı İstanbul'da bulunan I. Ordu Kumandanlığı ile Yüksek Askerî Şûra üyeliğine atandı.

Birinci Dünya Savaşının başladığı 1914 yılında mareşalliğe de getirilen Liman Paşa, Çanakkale Muharebeleri esnasında ise (1915), bölgede teşkil olunan 5. Ordu Komutanlığına getirildi.

Bu arada, Çanakkale Zaferinin kazanılmasında, Liman Paşanın ve onun sağlamış olduğu modernizasyonun büyük önem taşıdığını hatırlatmak lazım.

* * *

Mareşal Liman Von Sanders, Birinci Dünya Savaşının sonlarına doğru, yani 1917–1918 yıllarında bu kez Filistin Cephesi’nde IV., VII. ve VIII. ordulardan oluşan Yıldırım Orduları Grubu Kumandanlığına getirildi. Eylül 1918’de Filistin Cephesi kaybedilince, kuvvetlerini Halep’e kadar geri çekti.

Yıldırım Orduları Grup Komutanlığı, bilahare M. Kemal Paşaya devredildiyse de, herhangi bir galibiyet vuku bulmadığı gibi, bölgede çöküş üstüne çöküş hadiseleri yaşanmaya devam etti.

Liman Paşa, Mondros Mütarekesinin imzalanmasından (30 Ekim 1918) hemen sonra, emri altındaki diğer Alman subaylarla birlikte Türkiye'den ayrıldı.

Okunma Sayısı: 4306
YASAL UYARI: Sitemizde yayınlanan haber ve yazıların tüm hakları Yeni Asya Gazetesi'ne aittir. Hiçbir haber veya yazının tamamı, kaynak gösterilse dahi özel izin alınmadan kullanılamaz. Ancak alıntılanan haber veya yazının bir bölümü, alıntılanan haber veya yazıya aktif link verilerek kullanılabilir.

Yorumlar

(*)

(*)

(*)

Küfür, hakaret, rencide edici cümleler veya imalar, inançlara saldırı içeren, imla kuralları ile yazılmamış, Türkçe karakter kullanılmayan ve tamamı büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır. İstendiğinde yasal kurumlara verilebilmesi için IP adresiniz kaydedilmektedir.
  • İbrahim

    14.12.2017 11:34:22

    Bâki davalar fani şahıslara bağlanmaz. Ayet hadis ve akıl kriterleri çerçevesi dışında lidere körü körüne bağlılık konusuna değindiğiniz için teşekkür ederim. Birilerinin çekmesi yafa itmesiyle değil de, kendinden motorlu olmak gerekiyor. Kişilerle değil de düstur, ilke ve prensiplerle hareket etme. Dediler ki baştaki fulan gitti, zayi oldu ne yapacaksın? Cevabım Rasulullah Aleyhisslatıvesselam ne yaptıysa onu yaparım. İlke ve prensipler bellidir. İmkanlar gider gelir. Herşeye baştan başlar, gidebildiğim yere kadar giderim, aklımı kimsenin cebine koymadan. İyive güvenilir komşu, arkadaş, müşteri, işçi, işveren olmaya çalışırım. Doğup büyüdüğüm yerlerde anlaşılmaz da kovulursam, giderim. Gittiğim yerde ölürüm, huzura böyle giderim. Dedim ya bâki davalar fani şahıslara bağlanmaz.

  • Ali R. Yardimoglu

    14.12.2017 01:48:39

    ....o bicare, cok taliisiz, garib, Enver Pasa, Istanbul'dan su samimi niyetiyle cikti ki; o Tatar, Kafkas, cumle muslumanlarla ittihad edip, 1kuvvetli ordu ile gelip halifeye -hem kaynpederi, sultandir- yardim ede..... kahramanca, at bin vaziyette, yalin kilic, 1sabah vakti, mitralyoz karsisinda sehid oldu, hanimini dahi goremedi, cebinde notu cikti, erkani harb reisi idi, Isarat-ul Icaz adli muhtesem esere kagit tahsisi hizmeti, vazifesi, ona kismet dahi olmus idi, bu zalim bolsevikler koymadilar ki, --yani Lenin, Trochki ve Ankara' daki gizli halk firkali politburo ortaklari-- adamcagiz hududdan iceri gire.... oralarda, merdanece, vagonlar icinde, tutsak, tarassut altinda, dessas anlasilmis oyunlarla, bolsevikler dogu rusyada o kahramani1nevi olume, yalniz birakip haps gibi terkettiler....bu tarih oyle gizlidir ki, gorsunler diye bayrak sallamaya benzemez.......

  • Abdullah TUNÇ

    14.12.2017 01:02:13

    Şahısçılık,hakikaten kronik bir hastalık haline gelmiş. Ferdiyetçilik toplumda derine bir kök salmış.Seretan gibi vucutleri sarmış. Risale-i Nurdaki şahsı manevi tam idrak edilip gereği yapılmalıdır.Yoksa ferdiyetçilik devam eder. Ferdiyetçiliğin verdiği dehşetli zararlar tarihin tastikindedir. .Halbuki zaman cemaat zamanıdır.Şahsi manevi zamanıdır. Kollektif akıl zamanıdır.Kötü,şer fikir ve düşünceler, cemaatlarla,komitelerle hücüm ediyor.Yani bir çeşit habis sahsı manevi olarak karşımıza çıkıyor. Ferdi mukabeleler, bunlarla baş edemez.Şahsı manevi lazım. Cemaat lazım. Ve benliklerin bu şahsı manevi içinde eritilmesi gerekiyor. Mücadele şekli ve unsurları değişmiş.Çok çeşitli fikir ve düşünceler türemiş. Onun için Üstat; çarşıda çok silik söz geziyor diyerek bizleri uyarıyor. Fikir,kalb ve ruhta boşluk olmamalıdır.Çünkü hayat boşluğu kaldırmaz. Eğer müspet fikir ve düşüncelerle siz bu boşluğu doldurmazsanız,ehli nifak bunu menfi olarak doldurur...

(*)

Namaz Vakitleri

  • İmsak

  • Güneş

  • Öğle

  • İkindi

  • Akşam

  • Yatsı