Risale-i Nur külliyatının içerisinde bulunan lâhikalar da nurların şerh ve izahları mânâsında sonradan eklenmiş ilavelerdir.

Barla, Kastamonu ve Emirdağ Lâhikaları’nın başlarında Bediüzzaman Said Nursî Hazretleri’nin hizmetkârları Tahirî, Zübeyir, Hüsnü Bayram, Mustafa Sungur, Bayram imzasıyla bulunan takdim yazısında Yirmi Yedinci Mektub olan lâhika mektuplarının özellikleri anlatılmaktadır. Bu özellikleri maddeler halinde sıralayacak olursak:

1. Risale-i Nurları okuyanların istifade ve istifâzalarını dile getiren,

2. Nur talebelerinin muhaberelerini sağlayan,

3. Nurların neşri ve eski yazı bilmeyenlerin öğrenmesini teşvik eden,

4. Risale-i Nur’un mahiyeti, kıymeti ve yaptığı imani hizmeti anlatan,

5. Nur talebelerinin hizmet tarzının nasıl olması gerektiğini gösteren,

6. Mütecaviz dinsizlere karşı nur talebelerinin sebat ve metanetini sağlayan,

7. Müslümanlar arasındaki ilişkilerde ihlaslı tavrın nasıl olması gerektiğini gösteren,

8. Nur talebelerinin suallerine verilen cevaplardan oluşan,

9. Risale-i Nur`la ilgili mahkemeler ve davalarla ilgili yazılardır.

Barla Lahikası Said Nursî imzalı bir mektupta (67. mektup) lâhikalar; maddi kayıtlarla bağlı olmayıp farklı zaman ve mekandaki nur talebelerinin mânen müzakere edip fikir alışverişi yaptığı mânevi bir meclise, Risale-i Nur’dan ders alan Kur’ân şakirtlerinin her birisinin anladığı dersi arkadaşlarıyla paylaştığı yüksek bir medrese salonuna, Kur’ânın kudsi hazinelerinin sandukçaları olan risalelerin satıcı ve pazarlamacıları için muhteşem ve müzeyyen bir dükkân ve bir menzile benzetilmiştir.

Bu mektuptan anlaşıldığına göre lâhika mektuplarının 2 şartı vardır:

1. Lâhikar, Risale-i Nur’un şerh izah ve tanzimi mânâsında olayların değerlendirilmesi,

2. Lâhikayı okuyan kişide, Risale-i Nur’u okuma arzusu uyandırmasıdır.

Hüküm eksere göre verilir kaidesiyle; mevcut yazı veya makalelerin ekserisi bu özellikleri taşıyorsa o yayınlar nurcuların lâhikası olarak anılmaya layıktır.

Bu kriterlere göre değerlendirildiğinde Yeni Asya Gazetesi, Genç Yorum, Bizim Aile, Can Kardeş ve Köprü dergilerinin nurcuların lâhikası olduğu anlaşılır. Bunların dışındaki yayınları bu kriterlere göre tartıp öyle değerlendirmeli yoksa her sözün kalbe girmesine izin verilmemelidir.