Yazının ve ateşin bulunması, tekerleğin icadı vb, ilmin sınırını çizen peygamber mu’cizeleri insanlığı yücelten sıçramalara vesile olurken; iktidar ve mücadele hırsı ile insanları köleleştirmek, şehirlerin ve kütüphanelerin ateşe verilmesi, yüz yıllar süren savaşlar, ölen insanlar, örselenen kadınlar ve umutları solan çocuklar, çevreye yapılan tahribat insanı insanlığından utandıran yangınlardır.

İNSANLIĞIN ATEŞLE İMTİHANI

Ateş insan için hem aydınlatıcı hem korkutucu olmuştur. Gökyüzündeki lamba ve soba olarak Allah tarafından insana hizmetkâr kılınan güneş, insanın evi olan dünyayı ısıtıp aydınlatırken; insan Allah’ı unutup güneşe tapacak kadar ona minnettar olmuştur. Yıldırım ve şimşek insanı korkutmuş, ateşin bulunması ise onu rahatlatmıştır. Yemeğini pişirirken, ateşle çevresini aydınlatmış, vahşi hayvanlara karşı onunla kendini korumuştur. 

Ancak her şeyde olduğu gibi ateşin gücü keşfedilince kötüye kullanmalar artmış, ormanlar yakılmış, güçlü insanlar zayıf muhaliflerini acımadan ateşe atmıştır. Ateş bazen su gibi temizleyici olmuş, bazen de Nemrut’un İbrahim’i (as) attığı ateş gibi gül bahçesine dönmüştür.  

Soğuğun ateş gibi yakan akkorunu, bilgiyi ateş gibi yakan cehaleti, iktidarını korumak için kardeşini katledecek derecedeki hırs ateşini, yanlış bir sözünün doğru çıkması için insanlığı savaşa sürükleyen çılgınlık ateşini, insan onurunu mahveden kölelik utancını deneme yanılma yoluyla öğrendi insanlık. Dinamiti, elektriği, lazeri keşfetti. İyi ile kötünün, güzel ile çirkinin mücadelesi gibi; aydınlık ve karanlığın mücadelesi, insanlığın ateşle imtihanı devam ediyor.

CEHALETİN KÖR GÜCÜ, İLMİN MERHAMETİ

Cehalet ve inançsızlıkla gözleri körleşen Nuh (as) kavmini tufan ateşi söndürmüş, Sodom ve Gomore halkı gibi azgınlaşan şehirler başka bir ateşle helâk edilmişler. Rivayete göre Neron ise Roma’yı ateşe vermiştir.

Cengiz ve Hülagü fitnesi şehirleri ateşe verip kütüphaneleri yakarken, cehaletin kör gücü ömür boyu ahlâkı ve erdemi savunan Sokrat’ı yargılayıp idam etmiştir. Galileo ‘Dünya dönüyor’ dediği için diri diri ateşe atılmak cezası ile yargılanmış, farklı bir İncil tefsiri yazan Castello ise Calvin tarafından eseri ile birlikte yakılmıştır. İspanyol zulmü Endülüs İslâm medeniyetini yerle bir etmiş, kütüphaneleri yakmak için ‘kitapları ayıklama ve yakma komisyonu’ bir yıla yakın çalışmıştır!

ATEŞE KOŞAN PERVANELER!

Hz. Peygamber (asm) buyurdular ki: ‘Benim misalimle sizin misaliniz, şu temsile benzer:

Bir adam var ateş yakmış. Ateş etrafı aydınlatınca, pervaneler (gece kelebekleri) ve aydınlığı seven bir kısım hayvanlar bu ateşe kendilerini atmaya başlarlar. Adamcağız onları kurtarmaya (mani olmaya) çalışır. Ancak hayvanlar galebe çalarak çoklukla ateşe atılırlar. Ben (tıpkı o adam gibi) ateşe düşmemeniz için belinizden yakalıyorum; ancak siz ateşe ateşe koşuyorsunuz. (Buhari, Rikak 26)

BİR ADALET ÇIĞLIĞI: HZ. HÜSEYİN (ra)

Hz. Peygamberden sonra hilâfetin ısırıcı saltanata dönüşmesine ve ‘cemiyetin selâmeti için fert feda edilir’ anlayışına karşı çıkan ve Yezid tarafından Kerbelâ ateşine atılan Hz. Hüseyin (ra) bir ‘adalet-i mahza’ çığlığıydı.

Birinci ve ikinci dünya savaşları, sömürgeleştirme faaliyetleriyle yoksulluk çağ tufanı halini almış, Lenin, Stalin, Hitler gibi diktatörler zamanındaki zulümler ve cana kasteden yangınlardan sonra, imana kasteden yangınlar başlamıştır.

İMANIM YANIYOR!

‘Karşımda müthiş bir yangın var. Alevleri göklere yükseliyor; içinde evlâdım yanıyor, imanım tutuşmuş yanıyor’ diye haykıran Bediüzzaman’ın feryadı boşuna değildir. Eskiden yapılan zulümler sadece dünya hayatını mahvederken, inançsızlık yangınları insanın ebedî hayatını mahvediyor.

Ateşe koşanları kurtarmaya çalışan, kendisini taşlayan Taif halkına bedduâ etmeyip ‘Bilmiyorlar Allah’ım!’ diyen şefkat Peygamberi ve onun izini takip eden Cennet sevdası ve Cehennem korkusu taşımadan insanların imanını kurtarmak uğruna dünyasını da ahiretini de feda eden hakikat ve şefkat kahramanlarına selâm olsun.