“Yüzümü bulutlara kaldırıp duâ eder gibi mırıldanıyorum 

Kuşlarla, otlarla yıkanıyorum 

Rüzgârla, ilkbaharla.”

                                       (Ataol Behramoğlu)

Bir melek eli görür baharda Saba:

“Bu bahar güleceğiz en içten bir sevinçle, 

Bir melek ordan bize uzatacak elini. 

Beni bırakma kalbim, kalbim sen bana söyle. 

Ümitlerin en güzelini!..”

                                              (Ziya Osman Saba)

Zindandakilere de umut olması dileğiyle Ahmet Arif soruyor:

“Haberin var mı taş duvar? 

Demir kapı, kör pencere, 

Yastığım, ranzam, zincirim, 

Uğruna ölümlere gidip geldiğim, 

Zulamdaki mahzun resim, 

Haberin var mi? 

Görüşmecim, yeşil soğan göndermiş, 

Karanfil kokuyor cıgaram 

Dağlarına bahar gelmiş memleketimin…”

                                                     (Ahmet Arif)

Nisan ortasında bir akşam sevdalanır Turgut Uyar:

“Küçücük pencerem bahçeye bakar 

Bademler, erikler geceye bakar 

Bir ışık dökülür yapraklardan şıkır şıkır

Filizler susmuş, tohumlar uyumuş; 

Bir an durmuş, genişlemiş büyümüş 

Bir eski şarkı, bir eski bahar, bir bildik deniz 

Vakit Nisan ortasında bir akşam… 

Bu şiirde sevda sevda üstüne 

Senelerdir veda veda üstüne 

Yareli yüreğimde dağ dağ üstüne 

Vakit Nisan ortasında bir akşam.”

                                                  (Turgut Uyar)

Barış özlemi Bedri Rahmi’yi coşturmuş:

“Yılda bir kere çıldırır ağaçlar sevincinden 

Rabbim ne güzel çıldırır. 

Yılda bir kere uzatır avuçlarını yaprak; 

Sevincinden titreyerek. 

Yılda bir kere kendini verir toprak 

Yılda bir kere yarılır bahçeler hazdan 

Rabbim ne güzel yarılır. 

Biz de bir kere sevinebilseydik. 

Çiçek açmış ağaçlar gibi çıldırasıya. 

Kim bilir belki bir gün sulh olunca 

Biz de deliler gibi seviniriz, 

Ağaçları ve baharı taklit ederiz”

                                      (B. Rahmi Eyüpoğlu)

Son sözü Sezai Karakoç söylesin:

“Bir bahar günü doğdun sen 

Baharın ta kendisi oldun sen 

Şimdi her baharda doğan çocuklarla 

Sen en aşılmaz boya tenlerinde saçlarında 

Sen görünür görünmez ufuklarda 

Karlar erir erir kaçar kaçar da 

Gökler yağmur biçiminde güler ağlar ağlar da 

Güneş öğünerek yansır yansır da sularda 

Gelirsin her baharda Bir diriliş gibi ölü dünyaya.

                                              (Sezai Karakoç)

Baharınız Nisan ve şiir tadında olsun efendim.