Bu mübarek günlerde bana bunu yazdıranları Allah’a havale ediyorum. Allah Azze ve Celle.

Hayatım bir gecede değişti. Sayıların değişmesiyle… 657’ye tabî devlet memuruyken 672 ile bir gecede terörist ilân edildim. Bunları okuyacak durumu musait olanlardan bir isteğim olacağı için size kısaca hayatımı anlatacağım. (İstendiği takdirde ispata hazırım.)

Ben 2 yaşında annesi ve babası boşanmış olan bir kız çocuğu olarak büyüdüm. Maalesef babam beni sonrasında hiç arayıp sormadı. Annem beni yanına alarak köyüne dönmüş. Irgatlık yaparak beni büyütüp okutmaya çalışmış. Çevre baskısı ve zorlamayla beni de kabul edecek biriyle evlenmeye karar vermiş. 9 yaşındayken eşi ölmüş olan 3 çocuklu bir adamla evlendi. Üvey babamın evine gelmemizle sıkıntılar başladı. Sevilen bir torunken istenmeyen üvey kardeş oldum. Küçük yaşıma rağmen annem için zorluklara dayanıp hiç sesimi  çıkarmadım. Maddî ve manevî zorluk çekerek okudum. Liseden itibaren yöreye özgü günlük işlere giderek harçlığımı çıkardım. Son sınıfta dershaneye gidip eksiklerimi tamamladım. Puanım iyi olmasına rağmen memleketi kazanamadığım için göndermediler. O yaz garsonluk yaparak yine dershaneye yazıldım. İstediğim meslek olan Türkçe Öğretmenliğini kazandım. Hem okuyup hem çalıştım. Annemin üç kız çocuğunun da ihtiyaçlarını gideriyordum. Garsonluktan sonra part-time iş buldum. Üniversite bitince atandım. Çalıştığım okullarda birçok öğrenciye maddî ve manevî destek vererek okumaları için elimden geleni yapmaya çalıştım. Evlenip mutlu bir yuva kurdum. Rabbim iki kız çocuğu nasip etti. Eşimle Allah’ın rızasını gözeterek yaşamaya çalıştık. Çevremizde sevilen insanlar olduk.

Taa ki 15 Temmuz’dan sonra ihraç edilene dek. İhraç edilmemizle beraber ne kadar yalnız olduğumuzu anladık. Çok şükür Allah’a imanımız bizi ayakta tuttu.

Öyle birikim yapabilen insanlar değildik. Borçla bir ev almıştık onu da yok pahasına satıp ancak borcu kapattık. Küçük bir arabamız vardı. Bir ev alırız diye onu da sattık. Parayı kayınpederim isteyince kıramayıp verdik. Eşyaları eski bir yere koyup onlara taşındık. İmtihanda olduğumuzun farkında olarak sürekli sabır ve şükür dedik. Her şeye rağmen mutluyduk.

Derken kaynımla eltim anlam veremediğimiz bir şekilde (hiçbir sıkıntıları olmamasına rağmen) kayınpederimin yanına yerleşti. Çocuklarıma ve bana olan rahatsız edici davranışlardan dolayı annemin ayağına geldim. Annem de üvey erkek kardeşimin ailesi ile kendi kızlarıyla yaşıyor. Burada da bulunmam birçok açıdan sıkıntılı. Şu an kalacak yerim yok, ama sığınacak yerim var. Eşimin yeniden mahkemesi var, “Büyük ihtimal tutuklanacağım” diyor. Eylül’den beri kimse iş vermiyor, eşim günlük çalışıyor. 

Yıllarca başkalarının yanında birçok zorluğa dayanarak yaşadım. Lâkin yorulduğumu hissediyorum.

İstendiğinde hayır diyemeyen Peygamberimizin (asm) ümmetinden olan bir hayırseverden yardım istiyorum. Yaşadığım şehirde çocuklarımla yaşayabileceğim küçük bir ev istiyorum. Yardımcı olursanız çok sevinirim. Hayatımda ilk kez başkasından bir şey istiyorum. İstemek vermekten çok zormuş. Ama çocuklarım için mecbur kaldım beni affedin! 

Allah’a emanet olun.