Merhaba. Öncelikle size çok teşekkür ederim. Bu zor dönemde sesimiz oluyorsunuz. Dilsiz şeytanlığı kabul etmediniz. Allah razı olsun. Biliyorum benden çok daha zor durumda olanlar var. Allah hepsinin yardımcısı olsun. Ama ben de mesaj atmak, halimi anlatmak istedim. 

K.’den yazıyorum. Ben ve eşim eski öğretmenleriz. Eski diyorum çünkü bugünlerde meşhur olan KHK’larla işten atıldık. Ben Eylül 2016 da, eşim Şubat’ta... Suçumuzu dahi bilmiyoruz.  Benimki galiba sendika üyeliği. Hani bakanlığın izniyle kurulan yasal olanlardan. Şimdi suç maalesef. Eşimde o da yoktu. Durumumuz şöyle: Gelirimiz sıfır. 2 çocuk var, ikisi de öğrenci. Ayda 2500 liradan 2022 ye kadar ev borcu var. Ben iki yıl önce kanser atlattım. Hâlâ kontrollerim devam ediyor. 5 yıl sürecek. Mayıs’ta sağlık güvencemiz de bitiyor. Yaşım 38, bu yaşa kadar ömrüm okulda geçti. Başka meslek bilmiyorum. Kimse iş vermiyor. Herkes korkuyor. Arabamı sattım, şimdilik sorun yok. Ama ilerisi karanlık. Biz suç olacak bir şey yapmadık. Hakkımızda açılmış dâvâ v.s. yok. Sorgusuz, sualsiz, savunmasız ihraç edildik o kadar. İkimiz işsiz, umutsuz, çaresiz evde oturuyoruz. Dinimizde bu şekilde cezalandırma var mı? Kur’ân aleyhimizde bile olsa adaleti gözetmeyi emretmiyor mu? Allah mahşerde bu zulümleri sormayacak mı? O derece bunalıyorum ki bazen. Delirmek üzereyim. Siz benim yerimde olsanız ne yaparsınız? Saygılarımla.