Öncelikle gazetenizin 48. yılını tebrik eder, hak ve hakikatin yazıldığı nice yayın yılları dilerim. Süreç içerisinde önce açığa alınıp sonra da ihraç edildim. İnanın ihraç ile ilgili tek bir gerekçe bile sunulmadı. Eşimle beraber, olan, ama bir türlü işlemeyen her türlü hukuk yolunu denedik, denemeye devam ediyoruz. Sebeplere sarılırken de rızk noktasında hükm-ü İlâhiye rıza gösterip günlük işlerle 3 çocuğumun nafakasını temin etmeye devam ediyordum. Tutuklanana kadar gözaltılar, karakollar, mahkemeler…

Söylemekten bile utandığım bir suçlamayla (silâhlı terör örgütü üyeliği) sonunda tutuklandım. (3. mahkemede). Tutuklanana kadar toplum içerisinde önceden tutuklananlar (masumlar-suçlular ayrımı yapılmadan) hakkında konuşulanları duyduğum için, hakkımda söylenebilecekleri düşünmek bile istemiyorum. Geride kalan gözü yaşlı eşlere, çocuklara, analara, babalara bir eş ve 3 çocuk daha eklenmişti çok mu? Hele ilk kapalı görüşte ahizenin diğer ucundaki 5 yaşındaki yavrumun ‘baba neden buradasın?’ sorusu karşısında neler hissettiğimi kimse bilemez. Evet, günlerdir soruyorum neden buradayım? İnanın cevabı yok bu sorunun. Ve bu sadece benim için değil, buradaki birçok insan için aynı. 

Gerek meslek yaşantılarında, gerek özel hayatlarında bir karıncayı dahi incitmemiş yüzlerce insan var burada. Hepsinin gözü yaşlı, boynu bükük, olsa da gönüller son derece müsterih. Eller semada, diller duâda daima. Yazınıza atıfla biraz bahsedeyim. Bireyselde sürekli canlı olmakla birlikte, toplu olarak hayat 05.00’da teheccütle başlar burada, tüm namazlar cemaatle ve tespihlerle kılınır. Kur’ân günlük hatm olunur. Fetihler, Yasinler eksik olmaz. Mealler, ilmihaller eksiklerimizi tamamlarken, Nur huzmeleri hem gönlümüzü, hem de Medrese-i Yusufiye’mizi aydınlatır. Kur’ân bülbülleri coşar bazen gözyaşları çağlayan olur. Bir bakarsınız ki günün son deminde muhabbetin ve uhuvvetin tadına doymadan gün bitmiştir. 

Dediğiniz gibi toplum olarak büyük bir imtihandan geçiyoruz. Rabbim selâmetle selâmete çıkarsın. Adl ism-i celilinin tecellisine kadar sabır ve duâya devam. 

Tutuklu öğretmen