Merhum (...)’in anlatımından. Doğum 1940, ölüm 30 Mart 2017. 

“Sene 1940... Kur’ân’a karşı sıkı yönetim dönemi. O dönemler dedem hafız (...), hafız yetiştirme telâşında. (...)’un köyünde babaannem kadınlara, kızlara gizlice ahırlarda ders verirken çeşitli illerden ve köylerden gelen öğrencileri okutma gayretindeydiler. (...) ilçesine yakın mahalledeki dostlara verilen sıkı tembihle, jandarmaya karşı tedbir almışlardı. Gelen uyarıyla dedemin bir duvar dolusu kitapları saklanması için köyümüzdeki koruk denilen ormanda 5 kişinin girebileceği bir ağacın kovuğuna Kur’ân ve dinî kitapları sakladılar. Jandarma evimize gelip arama yaptığında ben 4-5 aylık beşikte idim. O günlerde suç teşkil eden duâ kitabı, dedemin 7 yıl, sırtında rahlesiyle köyden (...) mahkeme görmesine sebep olmuştu. Bu kısıtlamalara rağmen o yörenin ve illerin çoğu hafızları, babamın ve dedemin desteğiyle eğitimlerini tamamlamışlardı.”             

Sene 2017...

(1940’ları yaşayan babam (...)’in dilinden duâ hiç eksik olmamıştır. Oğlu öğretmen (...) 28 Ağustos 2016 tarihinde hiçbir suç teşkil etmediği halde iki kişinin iftirasıyla, terör örgütü üyeliği şüphesiyle içeriye alındı. Oğluna olan hasretine rağmen yes’e kapılmamıştı. Biliyordu ki onun oğlu vatan haini olamaz... Oğlunun eşi de 4. evre kanser hastası... Ve ikisi de ihraç edildi. Maddî ve manevî büyük bir yıkıma uğradı babam. Bu psikolojiyle Kasım 2016’da felç geçirdi. 2,5 aylık hastane tedavisinden sonra babamı alıp bize getirmiştim. Bu kadar ağır imtihanlardan sonra bir de 23 Şubat günü babam bendeyken polisler FETÖ şüphesiyle evimizi aradı ve eşimi 7 gün gözaltında tuttular. Gerekçe olarak 2012’de (...) adı altında açılan derneğe, atılan imzadan dolayı. Ailece, gelen ikinci bir darbeyle yıkıldık. Felçli olan babam oğlunun ve damadının vatan hainliğiyle yaftalanmasına çok üzüldü. 30 Mart 2017 günü ani kalp kriziyle, kalbi kırık bu fani âlemden göçtü... Beşikteyken zulüm eşliğinde jandarmayla karşılaşan babam, aynı evde tabuttayken oğlu (...) ile jandarmalar eşliğinde buluşabildi...

Sayın Cumhurbaşkanım... Hâlâ hiçbir mağduriyetin olmadığına ısrar ediyorsunuz... Altıncı seferdir mahkemesi ertelenen ağabeyimin, eşinin yaşamış olduğu ağır hastalığa rağmen bırakılmaması mağduriyet değil midir? Hiçbir alâkası yokken bir imza dolayısıyla 7 gün gözaltında tutulup önünün kesilerek lekelenmesi, mağduriyet değil midir? “Mağdurlar direkt bana başvursun” diyorsunuz... İşte başvuruyorum. Bize yapılan bu zulümleri gelecek nesillerimize nasıl izah edelim? Akla karanın karıştığı bu zalim dünyada, zulme kim dur diyecek? Sabır diyorsunuz... Sabrediyoruz, ama sayılı günlerin sabredecek zamanı yok. Gerçek adaletin hakim olduğu Türkiye’yi bize geri verin...