Bir OHAL mağduru olarak genelin duygularını paylaşmak adına aşağıda bir yazı kaleme aldım. Uygun görürseniz yayınlanmasından memnun olurum. Duânızda bizleri eksik etmeyin.

(Ey insanlar!) Sizi birbiriniz için imtihan aracı kıldık. (Bakalım) sabredecek misiniz? Rabbin, hakkıyla görendir. (Furkan 20)

Cumhuriyetten bu güne Müslümanlar çeşitli imtihanlardan geçtiler. Bu imtihanlar bazen Bediüzzaman gibi âlimlerin imtihanı (sürgün, idam, istiklâl mahkemeleri) bazen de Müslüman halkın imtihanı (Kur’ân yasağı, Türkçe ezan) olarak karşımıza çıkıyordu.

Yakın tarihte ise 28 Şubat, Müslümanların postmodern zulme uğradığı bir imtihan olarak kayda geçti.

Fakat yukarıda saydığımız bütün bu imtihanların tek bir ortak noktası vardı. Tazyik tek cepheden geliyordu. Müslümanlar da bunun farkındaydı.

Fakat maalesef bu sefer durum böyle olmadı. Ortada ne bir din düşmanı vardı ne de laik düzenin bozulmasını istemeyen kesim. Şimdiki imtihan diğerlerine benzemiyordu. Herkes bu imtihana karşı hazırlıksızdı. Çünkü Müslüman, Müslümanın imtihanı oldu. Bu sebeple savrulmalar, doğru ile yanlışı ayırt edememe, adaleti, insan haklarını, kadın, bebek ve yaşlı demeden zulmedilen insanları, yola ve köprüye yani dünya menfaatine tercih etme, bu uğurda 40 yıllık dostlukları, komşulukları ve aile bağlarını bir çırpıda heba etme…

Kısacası, birbirimizle imtihanın içinde bulduk kendimizi… 

Sandık ki, imtihan sadece başörtümüzle, sakalımızla, kılık kıyafetimizle olur.

Dost meclislerinde hiçbir güç benim sakalımı kestiremez derken, hangi  güç kardeşlik bağlarımızı kestirdi.

Baş örtümüzü her yerde savunurken, hangi ara başörtülülerin kelepçelenmesinde susar olduk…

Hangi güç bizi sindirdi, hangi top bizi yerlere serdi….

Bu imtihan sadece mazlûmların değil, hepimizin imtihanı….

Asrın Müceddidi Bediüzzaman Said Nursî’nin “Zulme rıza zulümdür. Taraftar dahi olsa zalim olur.”  sözünü hayatımızın merkezine koymazsak, aldanmalara ve aldatmalara devam ederiz.

Rabbim son aldanışın fayda vermediği o büyük günden bizi muhafaza eylesin.