Sayın Abilerim,

Yazma noktasında konuşma kadar istidadım yok. Bunun için düşüncelerimi samimî ve hakkıyla ifade edemeyebilirim. Şimdiden hakkınızı helâl edin. 

Şu yaşadığımız kasvetli kara günlerde (kendi ruh haletim böyle) zulüm, mağduriyet, haksızlık, savaş, ahlâksızlık vb aldığımız, okuduğumuz, gördüğümüz haberler karşısında mevcut ruh haletim ve imanî noktam çok da sağlam olmayınca yeise düşüyorum ve bir ses arıyorum. Bu saydıklarıma karşı durabilecek, dayanağını sisteme göre değil veya kazanıp kaybedeceği durumları düşünmeden Hakkı savunan bir ses. İşte tam burda Yeni Asya ilâç gibi geliyor. Okuyorum baştan sona ne varsa içim biraz daha rahatlıyor, biraz daha ümitvar oluyorum ve oradan Üstadı okumaya başlıyorum. 

Herşeyin sebebini biraz daha anlamaya başlıyorum. Allah’a biraz daha yaklaşıyorum. (Şu anda imanî noktada bitmiş, kulluğunu yapmayan, Müslümanca yaşaya- mayan, sistem Müslümanlarına öfke dolu, namazlarını bile kılmayan birisiyim.) Allah’ım bu doğru duruşunuzu hakkı savunuşunuzu, bir şeyler elde etmek için İslâm’ın hak ve hakikatlerini kendi çıkarları için tevil etmeyişinizi daim etsin.

Daha çok şeyler yazmayı düşünüyordum, ama zihnimdeki yoğunluğu ayrıştırıp yazıya dökemiyorum, hakkınızı helâl edin. Şimdilerde kafasından şimşek hızıyla bile olsa intihar geçen, Risale-i Nurlar’ın bütün ya- şadığım veya düşündüğüm problemlerin çözüm kaynağı ve reçetesi olduğunu bilmeme rağmen, isyanda ve nisyanda daha inatçı duran birisi olarak yazıyorum. 

Size bunları yazarken gözyaşlarımı tutamıyorum. Sevgili abilerim, duâlarınızı bekliyorum. Allah’a emanet olun. Selâmetle.