Zaman ve zeminini size bırakarak faydalı olacağını ümit ettiğimiz bir hatırayı paylaşmak istedik.

Namaz tesbihatının ardından mescidin karşısındaki işyerimden dışarı çıkan cemaati seyrediyorum. Uzun sakallı yaşlı bir amcaya etrafındakilerin hürmeti dikkatimi çekti. Baktım, rahmetli babam da aralarında. Kimdi bu amca? İçimden “Gelseler de bir ikindi çayı ikrâm etsem ve sohbet etsek.” geçti. O günlerde Yenice Köy’de “Baba” diye tanınan zatın oğlu çok anlatılıyordu. 

Anlaşılan babam dâvet etmiş ki doğruca dükkâna geldiler. Çayların dağıtılmasını fırsat bilerek babama doğru eğilip usûlca kim olduğunu sorduğumda, “Yenice Köydeki…” lâfını yarı kestim. Hemen:

-Hocam, ziyaretinize gelmeyi arzu ediyordum, ama burada nasip eden Rabbime hamdolsun. Size açmak istediğim bir derdim var, dedim. 

Hoca merakla, 

-Buyur evlâdım, dedi.

-Hasanoğlan Öğretmen Okulunda yatsı namazını koğuşta kılarken rahatsız olan birisi, “Her şeyi Allah yaratıyor, diyorsunuz. Peki, Allah’ı kim yarattı?” dedi. Bu arkadaşa ne cevap vermemiz lâzım, dedim. Tövbe estağfurullah çektikten sonra:

-Lem yelid ve lem yuled, dedi Hoca.

-Hocam, dediğinizi bu gençlere nasıl anlatacağız? Arapçası yok, en kötüsü imanı yok.

-Ama evlâdım, Allah’ın âyetinde böyle yazıyor.

-Eyvallah Hocam, ama zamanın gençlerine bunları nasıl anlatacağız? Bunların dilinden bir şeyler anlatmak lâzım. Hem size bir şey daha sormak istiyorum.

-Buyur, deyince devam ettim:

-Kur’ân-ı Kerîm’in her asırda tefsirini yapacak bir müfessirin geleceği söyleniyor. Bu asrın insanı olarak bize de gelmesi lâzım. Biliyor musunuz böyle bir müfessiri, dedim. Yardımcı olabilir misiniz?

-Hayır, evlâdım deyince uzatmadan,

-Ben Risale-i Nur Külliyatı’nı ve Bediüzzaman Said Nursî’yi biliyorum, deyince

-Evlâdım, sen zaten kaynağını bulmuşsun, beni niye yoruyorsun, dedi. 

Allah rahmet eylesin, etrafındaki Müslümanlara faydası çok olan Hocamızla geçen bu hatıra benim nazarımda çok ibretlidir. Zamanın imamını tanımamanın ne kadar büyük eksiklik olduğunu yaşayarak anladım.