"Ümitvar olunuz, şu istikbal inkılâbı içinde en yüksek gür sada İslâm'ın sadası olacaktır."

Piyasalar

“Londra’da olmayan Çin’de olur” (mu?)

Mehmet ÇETİN
04 Şubat 2017, Cumartesi
Londra notlarından…

Bediüzzaman, bu ifadesiyle acaba ne demek istedi? Son zamanlarını sarsıntı ve inkılâplarla geçiren Osmanlı Devleti’nde, eski hâlin muhal ya yeni hâlin ıslâhla kabulü veya izmihlâlin cebrî tercihi söz konusuydu. 13 Nisan 1909’da Lemeâni Hakikat ve İzâle-i Şübühat başlıklı makalesi ile Bediüzzaman, 24 Temmuz 1908’de ilân edilen 2. Meşrûtiyetin doğru okunması ve aradaki saptırmaların engellenmesine gayret eder. 31 Mart’ın öncesi ve sonrası karışık zemin ve zamanlarda kafası da karışık olanlardan bazıları Şeriat isteyenlere “mürteci” der. Şeriat ki İslâm’ın ta kendisidir, insanın dünyevî ve uhrevî saadet ve selâmetine vesiledir. Gerici yaftasını ve iftirasını atanların şüphe ve iftirasını kaldırmak, hakikatin parıltılarını göstermek üzere Bediüzzaman, kendisine yönlendirilen vehmî bir suali irşada vesile kılar.

Batı’yı körü körüne taklid ederek dine hoşgörüsüz müfsitler ile dinde hassas ancak aklî muhakemede noksan olanların gererek kutuplaştırdığı zeminin siyasî ve sosyolojik bir tahlili yapılır. O günün meşrûtiyetini bu günün demokrasisini iyi kavrayamayan ve birbirine anarşist ve mürteci diyen bu iki yaklaşımın iktidarında, maalesef istibdadın hâkim olduğunu tarihe not düşeriz.  

2. Meşrûtiyeti sindiremeyen, anlayamayarak kafası bulanık, kararsız ve dengesizlerin hareketi, insanı tahrik ederek neredeyse  “onlar dinsiz ve anarşist demeye mecbur ederler.” noktasına getirir. İşte bunlara: “Meşrûtiyeti safsata ve hile ile muhafaza edemediniz belki muallak bıraktınız” denilir. Bu arızalarla askıda kalan“meşrûtiyeti, Şeriat kuvvetiyle muhafaza ve kökleştirmek.” gerekirdi. Muvazenesiz hareket edenlerin “Zerre kadar insafları olsa idi,” meşrûtiyetin kıymetini bilir sahip çıkarlardı. Aksine “o fevzavî (anarşik) mesleğinde olmayan her adama mürteci demezlerdi.” Esasında meşrûtiyeti içine sindiremeyenlerin kendi yaklaşım ve yollarında, itham ettikleri irtica kadar dalları ve kolları var. Bölük pörçüktür. Öylesine bir cerbeze ve yanılgı içerisindedirler ki onlar “Londra’da olmayan elbette Çin’dedir.” diyecek kadar karşılıklı kutuplaşmadadır, siyah veya beyaz gibi veya ya bizdensin ya da onlardan gibi. Bu haliyle onlar “ ‘Cerbezeli ve safsatalı olmayan elbette ebleh ve gabidir’ diyenlerin hezeyanları gibi hezeyan ediyor.” Bunlar kendi anlayışının dışındakileri ya aptal veya geri ve kaba görürler. Ve esasında bu anlayışa sahip olanlar ne yazık ki Londra ve Çin’de değil İstanbul ve Haremeyn’dedirler yani içimizdedirler. İşin doğrusu onlar gibi cerbeze yapmayanlar, aksine hikmetli düşünenlerdir, orta yolu bulanlardır.

Her dönemin dinde hassas, muhakeme-i akliyede noksan diye tanımlanan vasıflarda. Derviş Vahdetî’leri olacaktır; tıpkı günlük hayatımızdakiler olduğu gibi, belki de düşüncelerimizde olduğu gibi vs. İnsan kusurdan hâli değildir, hakkı gördükten sonra tâbi olması şiarıdır. Ancak doğru tarafta iken hatalı yaklaşımlar ve muvazenesiz hareketler ile hakkı saptıranların vebali pek büyüktür. Sapı bizden olan baltanın darbesinin çok acı verdiği gibi.

Tekrar soralım: Bediüzzaman, bu ifadesiyle acaba ne demek istedi?

Okunma Sayısı: 1813
YASAL UYARI: Sitemizde yayınlanan haber ve yazıların tüm hakları Yeni Asya Gazetesi'ne aittir. Hiçbir haber veya yazının tamamı, kaynak gösterilse dahi özel izin alınmadan kullanılamaz. Ancak alıntılanan haber veya yazının bir bölümü, alıntılanan haber veya yazıya aktif link verilerek kullanılabilir.

Yorumlar

(*)

(*)

(*)

Küfür, hakaret, rencide edici cümleler veya imalar, inançlara saldırı içeren, imla kuralları ile yazılmamış, Türkçe karakter kullanılmayan ve tamamı büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır. İstendiğinde yasal kurumlara verilebilmesi için IP adresiniz kaydedilmektedir.
    (*)

    Namaz Vakitleri

    • İmsak

    • Güneş

    • Öğle

    • İkindi

    • Akşam

    • Yatsı