Başbakan Binali Yıldırım bir taraftan “Kutuplaşma değil kucaklaşma”dan bahsederken diğer yandan, “Terör örgütlerinin ‘hayır’ dediği yerde benim vatandaşım aynı safta olmaz” diyerek adeta kutuplaşmalara meydan veriyor.

Oysa “hayır” diyecekler sadece bunlardan ibaret olmadığı ortada. Herkesin “hayır” veya “evet”  gerekçesi farklı. Meclis dışı partilerden DP, SP “hayır” diyeceğini açıklarken, AKP ve MHP seçmeninden de “hayır” diyeceklerin olduğu biliniyor. Partili cumhurbaşkanlığı sistemini referanduma götüren iki partinin 1 Kasım’da aldığı oy yüzde 60 civarında olması gerekmez mi? Bu oy oranına göre “evet” çıkması kaçınılmaz. Ancak durum hiç de öyle değil. Özellikle MHP’ye oy verenlerin tamamının “evet” diyeceğini kimse düşünmüyor. Son seçimde AKP’ye oy verenler arasında “hayır” diyeceklerini açıklayanlar hiç de az değil. Bu yüzden böyle bir yorum yapmak fevkalâde yanlış, haksız bir yaklaşım olur.

Diğer yandan Cumhurbaşkanı Erdoğan Körfez turuna çıkarken yeni bir tartışmayı başlatarak gitmişti. “16 Nisan aynı zamanda 15 Temmuz’un bir cevabı olacak. ‘Hayır’ diyenlerin konumu aslında 15 Temmuz’un bir yerde de yanında yer almak” diyerek referandum kampanyasında nasıl bir argüman kullanacağının sinyalini vermişti.

Mersin ve Aksaray’da “evet kampanyası”nı başlatan Erdoğan, bu hafta sonu da Malatya, Elazığ, Kahramanmaraş, Gaziantep ve Adıyaman’da yapacağı programlarda bu sözlerine açıklık getirir mi, bilemiyoruz.

Bunun böyle olmadığı aşikâr. Çünkü, “hayır” vereceğini açıklayan parti ve STK’ların 15 Temmuz darbe girişimine karşı demokrasinin yanında oldukları ortada. “Hayır” vereceğini açıklayan partilerin 15 Temmuz gecesi Meclis’te darbelere karşı, demokrasiye ve milletin iradesine sahip çıktıklarını unutmamak lâzım. O gece darbecilerin bombalarına karşı Meclis’te bütün partilerin ortak bildiri yazmalarını ve bunu genel başkanların imzaladığını da… Bu yüzden böyle bir ayrım haksızlık olacaktır.

Diğer yandan, “hayır” vereceğini açıklayanların referandumu İslâmla, Müslümanlıkla karşılaştırması da fevkalâde yanlış. İslâm’ın siyasete alet edilmesi de tam da budur. Bundan da vazgeçilmelidir.

Referandum “vatanseverliğin” test edileceği bir oylama olmayacağı gibi tercihini kullandığı için hiç kimse “vatan haini” de olmayacaktır. Sonuç ne olursa olsun yine birlikte yaşamayı sürdüreceğiz.

Şu aşamada yapılması gereken paketin ne getirip ne götürdüğünün anlatılmasıdır. Anlatırken de diğer tarafı rencide etmeden, ötekileştirmeden yapmak gerekir.

Yapılan anketlere göre milletin büyük bir kısmının bu paketin ne getirip ne götürdüğünü hâlâ bilmediğini ortaya koyuyor. Partilere düşen anayasa değişikliği, ülkenin ve milletin hayrına mı, demokrasi daha mı gelişecek, hürriyetler daha mı genişleyecek, milletin hayatında ne değişecek” sorularının cevaplarını millete anlatmaktır.

Güçlendirilmiş bir parlamenter sistem mi, yoksa Başbakanın olmadığı, bakanları ve yardımcılarını cumhurbaşkanın seçtiği, Anayasa Mahkemesi ve HSK üyelerinin çoğunluğunu bir kişinin atadığı, cumhurbaşkanının aynı zamanda bir partinin genel başkanı olduğu, bu durumda tarafsız olup olmayacağı, bakanlar için gensorunun olmadığı, seçilmeyen bir cumhurbaşkanı vekilinin cumhurbaşkanı yetkisinde olmasının sıkıntılı olup olmayacağı, Cumhurbaşkanı’nın OHAL ilân etmesi ve KHK’yla ülkeyi yönetmesi milletin hayrına mı, değil mi?

İşte bunların millete iyi anlatılması ve aydınlatılması gerekiyor. Yoksa kutuplaştıran milleti birbirine düşman eden söz ve beyanlar değil…

İlk önce yapılması gereken de farklılıklara saygı gösterilmesidir…