Gazeteciler arasında uygulanan bu ayrımcı tutum her alana yayılarak devam ederken, ayıpta ısrar ediliyor. Zirvede trajikomik bir olay gerçekleşti. Canlı yayınlara da yansıyan olayda iki tane kedinin zirvenin yapıldığı salonda gezmesi gülüşmelere ve esprilere sebep olmuş. En komiği de zirvede görev alan bir diplomatın eşi kedilerden birinin fotoğrafını çekerek akreditasyon kartının üzerine kedinin resmini yerleştirmesi olmuş. Diplomat eşi kartın isim kısmına da “kedi” yazmış. Bu durum heyet arasında “kediler bile kartsız giremiyorlar” diye espri konusu olmuş. Bundan akreditasyon meraklısı kişiler bir ders alır mı bilemeyiz. Bu ayıplı uygulamadan vazgeçilmezse böyle olaylar hep başımıza gelecek. Dünyaya da rezil olmaya devam edeceğiz.

NEREDEN NEREYE?

Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın il başkanlığından cumhurbaşkanlığına uzanan siyasî hayatı sinema filmi olarak çekilmeye başlamış. 1994 yılında yüzüğünü göstererek “işte bütün servetim bu yüzük” diyerek başlamıştı aktif siyasete. Ve 20 yılda siyasetin basamaklarını adım adım tırmanarak önce genel başkanlık, sonra başbakanlık son olarak da cumhurbaşkanlığına kadar çıktı. Yüzükle başlayan serveti de şimdi resmî olarak açıkladığı mal beyanlarındaki seviyesine getirdi.

Belediye başkanlığı sırasında beraber çalıştığı insanlar şimdi ya milletvekili ya bakan oldu. Bu insanlar parti içinde hep “temel taşı” oldu. Gelinen safhada bu yol arkadaşlarından “abi” diye hitap ettiği İsmail Kahraman devlet sistemindeki iki numaralı koltuğa oturmak üzere… 

Damadı ve “gönüllü şoförü” Ahmet Hamdi Çamlı, şu anda milletvekili oldu. Belki de damadı bakan olacak. 

Yıllarca gönüllü şoförlüğünü yapan Çamlı’nın anlattıkları da bu anlamda kayda değer. “Cumhurbaşkanımız RP’de İstanbul İl başkanıyken, aynı zamanda Marmara bölge sorumlusuydu. Sık sık bölgeye teftişe, parti çalışmalarına giderdi. Bir gün yolda arabamız arızalandı. Ben direksiyonda, bir ayağım dışarıda, o arabanın arkasında, ite kaka birkaç kilometre gitti” diye hatırasını paylaştı yeni vekil Çamlı.

Bunları okuyunca içimizden “nereden nereye” kelimeleri dökülüverdi.

HAVADAN VERGİ ALINSIN MI?

Bingöl’ün Sarıçiçek Köyü’ne 2 Eylül tarihinde düşen göktaşı parçaları araziye yayılmıştı. Yabancı bilim adamları ve koleksiyoncular göktaşı parçalarına 15 ile 60 dolar arasında para ödeyince bölge halkı yeni bir geçim kaynağı bulmuş. Köylüler taşları toplamaya başlayıp bir kazanç elde etmeye başlayınca Maliye Bakanlığı fırsatı kaçırmadı, hemen olaya el koydu.

Maliye Bakanı Mehmet Şimşek de konu ile ilgili sosyal medya hesabı üzerinden “Köylülerden göktaşı vergisi alınmalı mı, alınmamalı mı” diyen ankete onbinlerce kişi katıldı. Oy kullananların yüzde 72’si, “Vergi alınmasın” şıkkını işaretleyince Şimşek, “Ticaret süreklilik arz etmediği için köylüden vergi almayacağız” diye bir açıklama yapmak durumunda kaldı. Peşinden de “Bingöllülerin göktaşı satışına vergi yok, ama ticarî amaçla başka illerden gelerek bu işi yapanlar vergiye tabi...” diyerek de Bingöllü olmayanlardan vergi alınacağını söyledi.

Bu sonuç böyle çıktı, ama sayın Şimşek ileriki günlerde “Havadan vergi alınmalı mı, alınmamalı mı?” diye bir anket yaparsa şaşırmamak lâzım. Şu anda milletten o kadar çok vergi alınıyor ki, vergi alacak alan kalmadı. Bir örnek verelim… Benzinin vergisi yüzde 60…