1993 yılından beri yazı yazıyorum. Bugüne kadar birçok genel seçim, mahalli seçim, referandum gördüm, ama Türkiye böylesine bir kampanya dönemini geçirdiğine şahit olmadım. Neredeyse Türkiye’nin bütün illerinde seçim mitingleri izledim, ama hiçbir dönemde bu üslûpla yapılan konuşmalar görmedim.
Hak, hukuk, adalet bir kenara atılmış, üslûpsuz konuşmalar yapılıyor. Kimse kimseyi dinlemiyor. Bunu görünce “Sözün bittiye yerdeyiz” diyoruz. Çünkü “söz” anlamını kaybediyor. Bu dönemde akıl değil his hâkim oluyor.
Sanki 18 maddelik mini anayasa değişikliğini oylamayacağız da bir cumhurbaşkanı seçeceğiz veya bir seçim yapacağız gibi bir hava oluşturuldu. Ve bunda da başarılı olundu.
Bu bir referandum. İki seçenek var ya “evet” ya “hayır…” Hayır diyen de, evet diyen de bu ülkenin vatandaşı. Ne hayır diyen teröre destek veriyorlar, ne de evet diyenler… Bu tutum milletin kardeşliğine ve demokrasiye zarar veriyor.
Siyaset yapmak, görüşünü açıklamak ve gazetecilik yapmak zorlaştı. Fikrini söyleyen hemen linç ediliveriyor. Bu yüzden de insanlar görüşlerini rahatlıkla açıklayamıyor. Referanduma 8 gün kalmışken kararsızların bu kadar çok olmasının sebebi de bu.
Bir de sosyal medya var. Orada da hakaretin bini bir para. Herkes görüşünü özgürce ifade edemezse nerede kaldı demokrasinin kuralları?
* * *
Bir hafta sonra sandığa gidip, 18 maddelik değişiklik için karar verilmesi gerekiyor.
Değişiklikle getirilen bazı düzenlemeleri şöyle özetleyebiliriz:
“Başbakan olmayacak. Cumhurbaşkanı, bakanları Meclis dışından atayacak. Meclis içinden bakan atama yaparsa o kişinin vekilliği düşecek. Kaç yardımcısının olacağına cumhurbaşkanı karar verecek. OHAL ilân edebilecek, Kanun Hükmünde Kararnameler yayınlayabilecek. Aynı zamanda partisinin genel başkanı olabileceği için partisinin milletvekili ve belediye başkan adaylarını belirleyecek. Yüksek yargının büyük kısmını ve bürokratları o atayacak. Meclis’i fesh edebilecek, (buna, değişikliği hazırlayanlar yenileme diyor) fesh ederse de hem cumhurbaşkanlığı hem milletvekilliği seçimi yapılacak. Hükümet için Meclis’te güven oylaması yapılmayacak, sözlü sorular kalkacak…”
Şu aşamada yapılması gereken, bu ve benzerî soruların cevabını kafasında şekillendiren seçmenin, sandığa gidip hür iradesiyle oyunu kullanmasıdır. Yoksa şunu dersen “hain”, bunu dersen “vatanseversin” demek son derece yanlış olur…
* * *
Referandum kampanyasında en büyük yanlışlıklardan birisinin yüce dinimizin dünyevî bir meselede kullanılması oluyor. Dinin siyasete alet edilmesinin en büyük zararının İslâma olduğunu unutuluyor.
AKP Manisa Milletvekili Selçuk Özdağ’ın ifadelerine yer verelim:
“Siyasî konuların -dini- zeminlere taşınarak tartışılmasını doğru bulmuyorum. Bu, dini siyasetin basit bir aracı yapma sonucunu doğurur ve anlamı siyaset dinden büyüktür demektir. Allah aşkına hangi siyaset, dinden, Allah kelâmından büyük olabilir? (...) 16 Nisan’da bir referandum yapacağız. Bir din tercihinde bulunmayacağız. İnsanlar başkanlık sistemi ile parlamenter sistem arasında bir seçim yapacak. Bunu iman küfür problemi haline getirmek ‘evet’ oylarını arttırmayacağı gibi, toplumun birlik bütünlüğüne de hizmet etmez…”
* * *
Hiç değilse son hafta kutuplaştırmak yerine kucaklaşma çağrısı yapılmalı. “Karar ne çıkarsa başımızın üstündedir” denilebilmeli. Ne çıkarsa çıksın 17 Nisan’da beraber yaşayacağımız vurgulanmalı. Bırakın artık millet konuşsun, siz sadece paketin ne getirdiğini, ne götürdüğünü anlatın. Gerisini millet halleder…