“Rablerine karşı gelmekten sakınanlar ise bölük bölük Cennete sevk olunurlar. Nihayet oraya varıp da kapıları açılınca Cennet bekçileri “Selâm olsun sizlere, ne mutlu size! Haydi, ebedî kalmak üzere, giriniz oraya!” derler. Onlar şöyle karşılık verirler: “Hamd-ü senalar olsun o Allah’a ki sözünde durdu ve dilediğimiz yerinde oturacağımız şekilde bizi Cennete yerleştirdi. Çalışanların mükâfatları ne güzelmiş!”2 mealindeki âyetlerde, insanların Cennette özgür iradeye sahip olduklarına işaret edilmektedir.

Cennetin en lezzetli olan yönlerinden biri de insanın hür bir mekânda, hür iradesiyle bir hayat tarzını yaşamasıdır. İnsanlar, dünyada nefsin esaretinden, insî ve cinnî şeytanların esaretinden kurtulduğu kadar, hürriyetin tadına varacak, yalnız Allah’a kul olacak, kulların kulluğundan kurtulacak ve hürriyet diyarı olan Cennete gireceklerdir.

Allah’a kul olmak suretiyle gerçek hürriyeti tercih edenler, orada da hür olacaklar. Burada Allah’a kulluk yapma şuurundan yoksun olup başkalarına kul, köle olanlar, orada da esarette kalmaya devam edeceklerdir. Çünkü, “el-cezau min cinsi’l-amel” kaidesi gereğince ceza ve mükâfat yapılan iyi veya kötü işlerin cinsinden olacaktır.

Velhasıl, Cehennem imanı, vicdanı, irfanı tutsak insanların toplanacağı bir esir kampı olduğu gibi, Cennet de imanı, vicdanı, irfanı hür insanların ikamet edeceği bir hürriyet diyarıdır.

Dipnotlar:

1) Nahl, 16/31.

2) Zümer, 39/73.