Çocukluk gençliğe, gençlik ihtiyarlığa dönüşür. Kış bahara, yaz güze dönüşür. Lezzetler tükenir, hüzne dönüşür. Acılar biter, sevince dönüşür. Şu kısacık ömürde, acı tatlı her şey insana kendini bir gösterip bir kaybolur adeta. Hiçbir şey temelli olmadığı gibi, insan da burada kalıcı değildir.  “Giden gelmez, gelen gider.”1 İnsanın vefatıyla, güzelliği, makamı, malı, mülkü de elinden çıkar kaybolur. Ancak, ruh yok olmadığından ruha mal olan özellikleri de yok olmaz, onunla beraber gider. İman, ilim, irfan, ahlâk, düşünce gibi…

İmtihan meydanı olan bu dünya, aynı zamanda bir sergi yeri gibidir. Misafirlerine, yeryüzünü bir bayram yeri gibi süslendiren çiçekli baharlar seyrettirir. Her canlı o resmî geçitte kendine has kıyafetiyle “Hay” ismini üzerinde taşır, sergiler ve gider. Her gün, vaktini hiç şaşmadan doğan güneş, geceleri gökyüzüne bir lamba olan ay ve yıldızlar her gece kendini gösterir. Çeşit çeşit manzaralar gösterilir, nimetler tattırılır. Bu muazzam icraatlar gösterir ki, perde arkasında muhteşem bir saltanat vardır. Burada görülenler ve tadılanlar ise, yalnızca numunelerdir. Hayata gelmemizin amacı, bütün bunları görüp, tadıp, son bulmalarının acısı içinde yok olmak olamaz. 

Öyle ise, burada gördüğümüz numuneler, asıllarına dâvet etmek içindir. Birkaç dakikalık konup göçtüğümüz bu dünyada bu kadar muhteşem manzaralar, icraatlar ve rızıklar veren Zat, saltanatının sonsuzluğunu bir nevi ispat ediyor, gösteriyor ve Cennete dâvet ediyor. Herkesin, iman derecesine ve hizmetine göre ahirette bir saadeti olacaktır. Burası çalışma yeri, ahiret ise ücret yeridir. 

Demek ki, bir miktar ömür sermayesi, bir vücut ve vücuda takılı beyin, göz, kulak gibi mu’cizevî cihazlarla bu misafirhaneye gönderilmemizin sebebi; burada gördüğümüz harika ve baş döndürücü saltanatı temaşa ve tefekkür ederek Allah’ı tanımaktır. O’nun rızasını kazanacak işler yaparak, gideceğimiz asıl diyar olan ahirete hazırlanmaktır. Bu yolda kabiliyetlerimizi inkişaf ettirmektir.

Kaynakça:

1. 10. Söz/6. suret