Ebelemek istercesine gökyüzünde güneşi arıyordum. Ben Nurevşan. Çiçeğimi ektim ve suladım şimdi güneş ışığına ihtiyaç var, ama ışığını verecek güneş bugün dinlenmeye çekilmiş. Çiçeğimin adı “Sabır Çiçeği” ona bu adı verdim, çünkü ilk orucumun hediyesi. Babam iftarda bana verdi ve “Melekler ilk orucunu bu çiçek gibi güzel yazsın kızım!” dedi. Sabah olunca saksıya ektik ve ilk suyunu verdim. Adı gibi güneşi de eklemesi gerekiyor, hem de büyük bir sabırla. Oruç tutunca sabır ne demekmiş anladım ve benim orucum yarım da olsa Allah kabul edermiş. Çünkü önemli olan aç kalmak değil; Allah’ı hatırlamak. Birazdan yine benim iftar vaktim gelecek. Evet acıktım, susadım, ama bunların yanında sanki Allah’ı daha yakın hissettim. Çocuk orucu ne güzelmiş.