Vay be o zaman bekleyin beni fasulyeler! Fasulye tanesi aldı, biraz pamuk, kiler odasında fasulyelerine yatak yaptı. Suladı, düzeltti ve artık beklemeye başladı. Akşam yine gitti bir şey yoktu. Uyudu, uyandı ve baktı yine bir şey yoktu. İkinci gün, üçüncü gün geçti. Artık ümidini kesmişti ki sabah annesi uyandırdı. “Ayşeeee! Koş kızım senin fasulyeler filiz vermiş!”

Yataktan nasıl kalktığını bile bilemeden koştu kilere. Uzayan filizler. Biraz büyüyünce toprağa ekti onları. Çok fasulyesi olmadı, ama annesi o fasulye ile güzel bir yemek yaptı. Çok tatlı geldi ona. Allah, nasıl kuru fasulyeden yeşil ve canlı bir filiz çıkartmış ve ondan yine kuru fasulye taneleri vermişti.