Zaman gelir tıkanır kalır ve bir adım atamayacak hale gelir. Yanında kimsenin olmadığını hisseder. Öyle ki içinden ölmeyi bile geçirir. “Ben bu dünyada ne işe yarıyorum?” diye düşünür. Ama o anda melekler onun defterine bu cümleleri yazdığını düşünmez.

Nefis muhasebesi neden bu kadar önemliymiş, Faust’un deyimi ile Mefisto ile mücadele neden bu kadar önemli imiş anladım? Hataların ile yüzleşmek için. Hatalarının duvarını, hatalarının yığınını belki de görmek içinmiş. Cemil Meriç’in dediği gibi “cam, altından daha asilmiş, çünkü içini yansıtır, çünkü adı altın gibi kanlı dâvâlara kaydolmamış. Elmasın bile utanacağı kanlı bir geçmişi yok mu?” O zaman kömürün değeri daha yüksek değil mi? Çünkü o ısıtma görevini hiç çekinmeden yapmış ve yapmaya devam ediyor. Elmas ise insan gibi, pişmanlıklara kaydolmuş bir geçmişe sahip.

Bu hayatta mücadele içerisinde olan sadece insan mı? Bir kamış ney olabilmek için ne çok zorluklar çeker. Ve her zor aşamanın ardından çatlama tehlikesi vardır. Meselâ son delik ile ayrılır bazen. Ama bu onun için beklenen bir şeydir. Eğer dalında kalsaydı sadece hayatı görecekti. Ama yaşadıkları ile, mücadele etmeyi öğrendi.

Bir kelebek, bir gün yaşayacağını bilip yerinde dursaydı ve ölümü bekleseydi ne olurdu acaba? Bir günlük ömrüne bir insanın hayatına sığdırabilir miydi? Güzel’den gelen bir numune olduğunu fark ettirmeseydi o zaman o da sadece hayatını görecekti. Hayat onun için sadece bir günden ibaret olacaktı. Ve hayat anlamsız olacaktı. Ama o uçtu ve bu mücadelesi ile bize göre kısa olan hayatını anlamlandırdı.

Okuduğumuz kitaplarda, izlediklerimizde ya da dinlediklerimizde iyi ana karakter yerinde otursa o eser iyi olur muydu? O mücadele etmeli ki iyi olanın iyiliği belli olabilsin. 

Bu dünyada iki çeşit insan vardır. İyi insan ve kötü insan. Zaman gelir her ikisi de bizim karşımıza çıkacaktır. Evet doğrusu şu ki, bazen o kadar yorulursunuz ki pes edersiniz. Ama sonra Allah size görünmeyen bir el olarak dayanak olur. O zaman buna lâyık olmadığınızı düşünseniz de, hayatınızda küçük tevafuklar olur. Kötü düşündüğünüzde şefkatli bir tokat, ama iyi düşündüğünüzde iyi bir tevafuk.

Nefsime bakınca ondan nefret edemiyorum. Çünkü ben de suçlıyum. Kötüye kötü baktım. Mücadeleyi ben bıraktım. Ama şu da var ki iyi tevafuklar ile Allah’ın bana bir dayanak sağlaması ile içimdeki kötü anında yok oluyor ve iyiye dönüşüyor. Bu yüzden herşeye iyi bakarsak sanırım her şey daha kolay olacak. Güzel görüyorsam demek ki güzel düşünceler zihnime yerlemişler çok şükür.