Düşmüştü, dizi çok acıyordu.
Aslında birazda kanıyordu. Ayağa kalkmaya çalışıyordu. Ama kalkamıyordu. Biraz güç toplamak için bekledi. Sonra bir elin ona uzandığını gördü.
“Küçük kız sana yardım edeyim mi?” Yüzüne baktı onu tanımıyordu. Bu yüzden elini geri çevirdi. Sadece annesinin gelmesi için duâ ediyordu. Sonra arkadan bir ses duydu. “Ayşe, Ayşe kızım!” Babası bugün eve erken gelmişti. Yardım etmek isteyen yabancıya korku ile bakıyordu. Kızını kucakladı ve yine de ona teşekkür etti.
Ayşe eve gelince babası yaralarını temizledi, annesi yara bandı yapıştırdı. Babası ona yine her zaman söylediğini söylemeye devam ediyordu; “Hiçbir yabancı ile gitme kızım! Duâ et ve kimse sana bir şey verirse onu alma. İstediğin şeyleri annene ve bana söyle. Biz getiririz.”
Allah, bize çok yakınızdadır. Özellikle yalnız hissettiğimizde O’na duâ edelim. Ve tanımadığımız kimseye elimizi uzatmayalım.